Περιμένοντας στον περιβάλλοντα χώρο της "Dionisis Chiotis Goalkeeper Academy", έως ότου τελειώσει την προπόνηση με τους εκκολαπτόμενους αστέρες του ελληνικού ποδοσφαίρου, περνούσαν διάφορες σκέψεις απ' το μυαλό μου.

Καταρχάς, πόσο σημαντικό είναι να έχεις διάθεση και θέληση να μεταλαμπαδεύσεις στις νέες γενιές όσα έμαθες εσύ ως παίκτης, αγωνιζόμενος στο κορυφαίο επίπεδο και κατά δεύτερο λόγο πώς ο ίδιος καταφέρνει να είναι πάντα τόσο χαμογελαστός. Καθ' όλη τη διάρκεια της πορείας του, ένα χαμόγελο φώτιζε το πρόσωπό του.

Ίσως επειδή πραγματοποίησε μία καριέρα που θα ζήλευαν αρκετοί. Μία καριέρα που ονειρεύεται κάθε παιδί όταν αποφασίζει να ακολουθήσει επαγγελματικά ένα άθλημα. Αγωνίστηκε για περισσότερα από 10 χρόνια στην ομάδα της καρδιάς του, την ΑΕΚ, ενώ ακόμη κι όταν η καριέρα του, μετά την αποχώρηση απ' την Ένωση, βρέθηκε σε ένα αγωνιστικό τέλμα, κατάφερε σαν άλλος "Φοίνικας" να αναγεννηθεί απ' τις στάχτες .

Ο ΑΠΟΕΛ αποδείχθηκε η σανίδα σωτηρίας που έψαχνε απελπισμένα. Κι ως ανταπόδοση για την εμπιστοσύνη, ο Διονύσης Χιώτης τον οδήγησε, λίγα χρόνια αργότερα, μέχρι τα προημιτελικά του Champions League για πρώτη φορά στην ιστορία του.

Η συζήτησή μας κυμάνθηκε απ' τα παιδικά χρόνια του μέχρι τη συγκινητική αποθέωση που γνώρισε στο ΓΣΠ απ' τους φίλους του ΑΠΟΕΛ, λίγο πριν αποχωρήσει απ' τη δράση. Στο ενδιάμεσο υπήρξαν πολλές και σημαντικές στιγμές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη του και τις οποίες ανασύρει για χάρη του Sport24.gr.

Το πρωτάθλημα που έχασε η ΑΕΚ στην ισοβαθμία με τον Ολυμπιακό το 2002, οι μυθικοί αγώνες με τη Ρεάλ Μαδρίτης και η ξεχωριστή ιστορία με πρωταγωνίστρια την -αγχωμένη- μητέρα του, η μαγική βραδιά (του) απέναντι στη Λιόν με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ, αλλά και γενικότερα η πορεία στα… αστέρια με την κυπριακή ομάδα.

Σε κανένα σημείο της κουβέντας μας, δεν επιχείρησε να… αποκρούσει κάποια ερώτηση. Μίλησε με ειλικρίνεια και θάρρος. Παραδέχθηκε πως "όταν έφυγα απ' την ΑΕΚ δεν είχα πρόταση από ομάδα της Super League, γι' αυτό πήγα στην Κέρκυρα που έπαιζε στη Β' Εθνική", δεν δίστασε να χαρακτηρίσει "αλαζόνα" τον Λορένθο Σέρα Φερέρ, να μιλήσει για τα λάθη του Ντέμη Νικολαΐδη ως διοικητικού ηγέτη, αλλά και να εκφράσει το παράπονό του για τις λιγοστές ευκαιρίες στην Εθνική.

Παράλληλα, έκανε ειδική αναφορά στον υποτιμημένο, κατά την άποψή του, Ιβάν Γιοβάνοβιτς που αξίζει μία ευκαιρία σε μία εκ των "Big-4", αποκάλυψε ποιους τερματοφύλακες ξεχωρίζει απ' τη νέα φουρνιά, ενώ απάντησε αν θα ήθελε να επιστρέψει στην ΑΕΚ από ένα άλλο πόστο.

Δεν θυμάμαι πώς βρέθηκα στη θέση του τερματοφύλακα

- Τι σε κέρδισε στη θέση του τερματοφύλακα;

"Να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι πώς βρέθηκα στη θέση του τερματοφύλακα (σ.σ. γέλια). Θυμάμαι, όταν άρχισα στις ακαδημίες, έπαιζα ένα ημίχρονο στο τέρμα και ένα ημίχρονο μέσα. Μάλιστα, έβαζα πολλά γκολ, με ψαλίδια, με γυριστά. Γενικά, το είχα. Μέχρι που έφτασα να παίζω σε ηλικία 14,5 ετών στο ανδρικό της Δάφνης Δαφνίου που αγωνιζόταν στο Γ' τοπικό. Τώρα που το σκέφτομαι, ήταν εγκληματικό που έπαιζα σ' εκείνη την ηλικία σε επίπεδο ανδρών. Απλά τότε δεν υπήρχε καμία οργάνωση στις ακαδημίες. Ήταν, όμως, πραγματικά εγκληματικό να αγωνίζομαι απέναντι σε παίκτες 28, 30 και 32 ετών".

- Επομένως, είσαι της άποψης πως οι ποδοσφαιριστές δεν πρέπει να αγωνίζονται από μικρή ηλικία ή είναι θέμα θέσης;

"Θεωρώ πως, ειδικά στη θέση του τερματοφύλακα, ένα παιδί πρέπει να μπαίνει μετά τα 9-10. Πριν απ' αυτή την ηλικία δεν είναι εύκολο να βγάζεις συμπέρασμα για ένα παιδί αν μπορεί ή όχι να γίνει τερματοφύλακας. Πρέπει πρώτα απ' όλα να γνωρίσουν το ποδόσφαιρο και στη συνέχεια να επιλέξουν τη θέση που τους αρέσει".

- Άρχισες την καριέρα σου απ' τα τμήματα υποδομής της Δάφνης Δαφνίου Χαϊδαρίου. Το ενδιαφέρον της ΑΕΚ πώς προέκυψε;

"Είχε έρθει προπονητής στη Δάφνη Δαφνίου ο αείμνηστος Γιάννης Καραγιάννης, παλαίμαχος παίκτης της ΑΕΚ. Τότε, έπαιζα στο ανδρικό. Λίγο καιρό αργότερα αποχώρησε και πήγε στις ακαδημίες της ΑΕΚ. Ουσιαστικά, στο ερασιτεχνικό τμήμα, αφού τότε δεν υπήρχαν ακαδημίες με τη σημερινή έννοια του όρου. Με φώναξε να κάνω ένα δοκιμαστικό υπό τις οδηγίες του Στέλιου Σεραφείδη στο γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως καθόταν στον πάγκο ο πατέρας μου και τον πλησίασε ένας κύριος, δίχως να γνωρίζει πως είμαι γιος του. Ο κ. Στέλιος μού έκανε την προπόνηση με τα πολιτικά, κι όταν τον είδε να βγάζει το πουκάμισό του, αποκρίθηκε στον πατέρα μου: 'Για να βγάζει το πουκάμισο ο κ. Στέλιος, του αρέσει ο μικρός'. Πέρασε ένα διάστημα και το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς (σ.σ. 1994) με ζήτησε η ΑΕΚ επίσημα απ' την ομάδα μου.

Μάλιστα, μου έκανε εντύπωση πως, παρότι η Δάφνη Δαφνίου ζήτησε χρήματα για την παραχώρησή μου, η ΑΕΚ τα έδωσε. Διότι εκείνη την εποχή ήταν σπάνιο κάτι τέτοιο, υπό την έννοια πως συνήθως προσέφεραν αθλητικό εξοπλισμό στις ερασιτεχνικές ομάδες κι όχι χρήματα. Κάτι θα είδαν (σ.σ. γέλια)".

- Ο Μπάγεβιτς σού έδωσε προαγωγή στην πρώτη ομάδα ύστερα από 2,5 χρόνια στους Νέους, αλλά στη συνέχεια δόθηκες δανεικός σε Εθνικό και Προοδευτική. Πόσο σε βοήθησαν αυτές οι ομάδες να βελτιωθείς; Θεωρείς πως οι νεαροί παίκτες που αγωνίζονται σε μεγάλες ομάδες πρέπει να δίνονται δανεικοί για να πάρουν χρόνο συμμετοχής;

"Πραγματικά, πριν πάω δανεικός, είχα ως όνειρο ζωής να μείνω για πάντα στην ΑΕΚ γιατί την υποστήριζα από μικρός. Ήθελα να κάνω κάτι αντίστοιχο με τον Σπύρο Οικονομόπουλο, τον οποίο ουσιαστικά αντικατέστησα εκείνο το καλοκαίρι (σ.σ. 1996). Πήρα εγώ προαγωγή στην πρώτη ομάδα κι αυτός σταμάτησε το ποδόσφαιρο.

Όμως, μόλις πήγα στον Εθνικό και είδα πώς είναι να αγωνίζεσαι στην Α' Εθνική, κατάλαβα πόσο λάθος ήμουν. Ειδικά μετά και τον δεύτερο δανεισμό στην Προοδευτική ένιωθα έτοιμος να γυρίσω και να παίξω στην ΑΕΚ. Απλά, περίμενα την ευκαιρία.

Πραγματικά ο δανεισμός σε μία μικρότερη ομάδα βοηθάει ένα νέο ποδοσφαιριστή, τόσο σε θέμα εμπειρίας όσο και σε θέμα εξέλιξης. Με την υποσημείωση πως πρέπει να υπάρχουν και οι ανάλογες προϋποθέσεις για να δείξεις την αξία σου. Γιατί, πλέον στην Ελλάδα έχει παρεξηγηθεί η έννοια του δανεικού.

Αν βλέπεις πως ένα παιδί έχει δυνατότητες, τότε ναι, δωσ' τον δανεικό. Αν, όμως, το κάνεις για άλλους λόγους και απλά χρησιμοποιείς τα παιδιά, τότε είναι λάθος. Είμαι υπέρ του δανεισμού ενός παίκτη, απ' την στιγμή που δεν τον υπολογίζεις άμεσα για την πρώτη ομάδα. Είναι προτιμότερο να πάει σε μία άλλη ομάδα για να πάρει παιχνίδια στα πόδια του και να επιστρέψει καλύτερος".

- Το καλοκαίρι του 2000, λοιπόν, επιστρέφεις στην ΑΕΚ, ως δεύτερη επιλογή πίσω απ' τον Ηλία Ατματσίδη. Πόσο σε βοήθησε η εμπειρία του; Σου έδινε συμβουλές ή το έβλεπε ανταγωνιστικά;

"Όχι, είχαμε μία πάρα πολύ καλή σχέση. Με βοήθησε πάρα πολύ ο Ηλίας, πήρα εμπειρίες και ουσιαστικά ήταν το πρότυπό μου. Προσπαθούσα να αντιγράψω κινήσεις του και να του μοιάσω.

Από εκεί και πέρα, από ένα σημείο κι ύστερα, όταν έγινα βασικός, είναι λογικό να υπάρξει κάποια αντίδραση απ' την πλευρά του. Όταν υπάρχει ανταγωνισμός για μία θέση, είναι φυσιολογικό ο καθένας να κοιτάξει το συμφέρον του. Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο.

Όπως και να έχει, με βοήθησε πολύ και του χρωστάω πολλά".

Μας πίκρανε ο τρόπος που χάσαμε τον τίτλο το 2002

- Το 2001-02 καθιερώνεσαι επί Σάντος. Πώς ήταν η σχέση σας;

"Ο Ηλίας είχε ένα τραυματισμό στην αρχή της σεζόν, με αποτέλεσμα να πάρω τη φανέλα του βασικού. Όμως, ακόμα κι όταν γύρισε ο Σάντος συνέχισε να με εμπιστεύεται κάτω απ' τα γκολπόστ. Είχαμε μία καλή σχέση τερματοφύλακα – προπονητή. Ήμουν πιτσιρικάς και όπως είναι λογικό, δεν μπορούσα να έχω μία ξεχωριστή σχέση με τον Σάντος.

Είναι σημαντικό ένας προπονητής, της δικής του εμβέλειας να σου δείχνει εμπιστοσύνη. Να σε βάζει βασικό σε ευρωπαϊκά παιχνίδια της ΑΕΚ και να σε στηρίζει. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Απ' το πουθενά, να παίζω ευρωπαϊκά ματς με την ΑΕΚ.

- Τι θεωρείς ότι είδε σε εσένα και σε εμπιστεύθηκε; Σου είχε πει κάτι;

"Δεν μου είχε πει τίποτα. Υπήρχε σεβασμός προς το πρόσωπό του. Λόγω του στυλ που είχε, ο Σάντος κέρδιζε άμεσα το σεβασμό σου. Ήταν σοβαρός και δεν σου άφηνε μεγάλο περιθώριο για πολλές συζητήσεις".

- Ο τρόπος που χάθηκε το πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν σε πόνεσε; Θεωρείς πως το άξιζε η ΑΕΚ βάσει της πορείας της;

"Μας πίκρανε ο τρόπος που χάσαμε το πρωτάθλημα. Πήγαμε μέσα στο ΟΑΚΑ, παλεύαμε για τον τίτλο, προηγηθήκαμε, χάσαμε ευκαιρία για το 0-2, αλλά τελικά χάσαμε. Ήταν μεγάλη ευκαιρία να πάρουμε το πρωτάθλημα, αλλά πληρώσαμε τα λάθη μας".

- Πόσες φορές σου έχουν κάνει ερώτηση για τη φάση με τον Φερούζεμ;

"Μέχρι και σήμερα (σ.σ. γέλια)".

- Δεν έχεις βαρεθεί να απαντάς;

"Εντάξει, υπάρχει συζήτηση ακόμα και σήμερα, επειδή είναι ένα λάθος που έκρινε έναν τίτλο. Προφανώς ούτε εγώ ούτε ο Φερούζεμ θέλαμε να κάνουμε λάθος. Έχουμε στιγματιστεί για εκείνη τη φάση, αλλά δεν είναι σωστό, αν σκεφτείς πως από αντίστοιχα λάθη έχουν κριθεί Παγκόσμια Κύπελλα και Champions League.

Θεωρώ πως είναι άδικο και για τον Φερούζεμ, γιατί προσέφερε στην ομάδα. Είχε κάνει καλά παιχνίδια. Δεν γίνεται να τον εμπιστεύεται ο Σάντος και να μην έχει κάνει τίποτα. Απλά στην Ελλάδα έχουμε τον μηδενισμό στο αίμα μας".

- Το γεγονός πως την πρώτη χρονιά ως βασικός στην ΑΕΚ, είχες μπροστά σου τον Κάρλος Γκαμάρα, πόσο σε βοήθησε;

"Ο Γκαμάρα είναι ένας απ' τους καλύτερους αμυντικούς που έχω παίξει στην καριέρα μου. Ήμουν γενικά τυχερός, γιατί το πρώτο παιχνίδι στην Α' Εθνική ήταν το τελευταίο του Στέλιου Μανωλά. Επομένως έχω να λέω πως έπαιξα και μαζί του. Από εκεί και πέρα, κι οι Καψής, Κόντης και Δέλλας ήταν αξιόλογοι. Δεν έχω παράπονο, έχω συνυπάρξει με σπουδαίους αμυντικούς".

- Μία εβδομάδα μετά, παρά την ήττα με 4-3 και την απώλεια του πρωταθλήματος, κατακτήσατε το Κύπελλο με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Πόσο δύσκολο ήταν να αλλάξετε την ψυχολογία σας;

"Εκείνη η ομάδα της ΑΕΚ είχε εγωισμό και πολύ ισχυρές προσωπικότητες. Δεν γινόταν να χάσουμε δεύτερο τίτλο μέσα σε μία εβδομάδα. Κι ο τρόπος που χάθηκε το πρωτάθλημα, μας πείσμωσε ακόμη περισσότερο. Επομένως, δεν θα βγαίναμε απ' το γήπεδο δίχως το τρόπαιο".

- Εκείνο την περίοδο, διοικητικός ηγέτης της ΑΕΚ ήταν ο Μάκης Ψωμιάδης. Επειδή έχουν ακουστεί πολλά, ποια είναι η δική σου άποψη;

"Στην αρχή ήταν όλα καλά. Πληρωνόμασταν στην ώρα μας και η ομάδα λειτουργούσε πολύ σωστά. Μετά, όμως, την είσοδο στο Champions League άλλαξαν τα πράγματα. Κακά τα ψέματα, όταν μπαίνει το οικονομικό κομμάτι στη μέση, δυσκολεύουν οι καταστάσεις. Υπήρχαν μουρμούρες και δημιουργήθηκαν αρκετά προβλήματα.

Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2003, όταν πήραμε την πρόκριση επί της Γκρασχόπερς και μπήκε για δεύτερη σερί χρονιά στους ομίλους του Champions League. Τότε, έγινε το "μπαμ". Παρότι ξεκίνησε καλά, εξελίχθηκε σε καταστροφή".

- Θέλω να μου μιλήσεις για τις αναμετρήσεις με τη Ρεάλ Μαδρίτης ένα χρόνο αργότερα. Πιστεύατε ότι θα την κοντράρετε στα ίσα και θα πάρετε δύο τόσο σημαντικά αποτελέσματα;

"Εκείνα τα παιχνίδια θέλαμε να τα χαρούμε και τα χαρήκαμε. Θα σου πω μία ιστορία για τον αγώνα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η μητέρα μου, όποτε έπαιζα παιχνίδια, έπαιρνε ηρεμιστικό επειδή είχε πολύ άγχος. Σ' εκείνο το ματς της είχα πει: 'Ρε μάνα, μην πάρεις τίποτα σήμερα. Και πέντε να φάμε, δεν θα μας πει κανένας τίποτα'.

Κι έγινε ό,τι έγινε. Έτσι όπως πήγε το παιχνίδι, θα χαπακωνόμασταν εμείς σε λίγο (σ.σ γέλια). Εντάξει, εκείνη την περίοδο η Ρεάλ ήταν… galacticos. Είχε αγωνιστεί κομπλέ και στα δύο παιχνίδια, ειδικά στη Νέα Φιλαδέλφεια. Μοναδικός απών ήταν ο Ρονάλντο, που ήταν τραυματίας.

Πραγματικά, τότε, δείξαμε τι παίκτες είχε εκείνη η ΑΕΚ. Τι δυνατότητες είχαμε ως ομάδα. Όταν υπήρχε το έξτρα κίνητρο, αποδεικνύαμε την πραγματική αξία μας".

- Το 2004 ήσουν απ' αυτούς που πίστεψε στο πλάνο του Ντέμη Νικολαΐδη και έμεινες στην ομάδα.

"Η αγάπη μου για την ΑΕΚ ήταν ο βασικότερος λόγος που έμεινα τότε στην ομάδα. Δεν μπορείς να παρατάς μία ομάδα στα δύσκολα. Όταν έχεις βγει απ' τις ακαδημίες, έχεις ζήσει όμορφες στιγμές, είναι δύσκολο να τα παρατήσεις. Δεν τον αφήνεις τον άλλον στα δύσκολα. Το έβλεπα ως υποχρέωσή μου απέναντι στην ομάδα που με ανέδειξε. Και δεν ήμουν μόνο εγώ. Τα περισσότερα παιδιά είχαν το ίδιο σκεπτικό.

Κι απ' την στιγμή που υπήρχε ένας άνθρωπος (σ.σ. Νικολαΐδης), που μπορούσε να σου εξασφαλίσει κάποια πράγματα, όλοι επιλέξαμε να παραμείνουμε στην ομάδα. Κακά τα ψέματα, όλοι χάσαμε χρήματα απ' την ΑΕΚ. Απλά θέλαμε να μείνουμε γιατί δεν παίζουν ρόλο μόνο τα χρήματα. Αν κοιτάζαμε μόνο τα λεφτά, τότε το πιο εύκολο θα ήταν να κάνουμε μία προσφυγή , να εξασφαλίσουμε τα δεδουλευμένα μας και να πάμε αλλού.

Γενικά, πρέπει να ξέρεις πως ο ποδοσφαιριστής δεν είναι επαγγελματίας με την αρνητική έννοια του όρου. Λίγοι είναι αυτοί. Υπάρχει κι ο ρομαντισμός από εμάς τους ποδοσφαιριστές. Δεν σου λέω απ' όλους, αλλά υπάρχει".

- Το γεγονός πως είχε βγει ο Νικολαΐδης μπροστά, με τον οποίο ήσασταν πολλά χρόνια συμπαίκτες, έπαιξε κάποιο ρόλο; Θα το έκανες ακόμα κι αν δεν ήταν ο Νικολαΐδης;

"Προσωπικά, λόγω της αγάπης για την ΑΕΚ, πάλι θα έμενα. Απ' την στιγμή που υπήρχε κίνητρο, υπήρχε κάποιος να τρέξει την ομάδα, σίγουρα θα παραμέναμε στην ομάδα. Σε διαφορετική περίπτωση, αν η ομάδα κατέβαζε ρολά, θα μέναμε άνεργοι".

Ο Ντέμης άλλαζε εύκολα φιλοσοφία, ξέφυγε εντελώς η κατάσταση στα οικονομικά, γι' αυτό απέτυχε το πρότζεκτ του

- Τι θεωρείς πως πήγε στραβά στο πρότζεκτ και ο Νικολαΐδης αποχώρησε μ' αυτό τον τρόπο απ' την ΑΕΚ;

"Ενώ ξεκίνησε πολύ καλά, στη συνέχεια άλλαζε πολύ εύκολα φιλοσοφία. Αρχικά, επέλεξε να πάει με χαμηλό μπάτζετ και νεαρούς Έλληνες παίκτες προκειμένου να 'χτίσει' κάτι με στόχο η ομάδα να 'χτυπήσει' πρωτάθλημα σε 4-5 χρόνια.

Όμως, μετά από μόλις δύο χρόνια άλλαξε το σκεπτικό του. Πήρε ξένους παίκτες με βαριά συμβόλαια, παρότι την πρώτη χρονιά αποδείξαμε πως και με χαμηλό μπάτζετ μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί για το πρωτάθλημα. Έπρεπε να πάει σιγά-σιγά, γιατί μ' αυτή την κίνηση ανέβασε τις προσδοκίες του κόσμου, με αποτέλεσμα να αυξηθούν κατακόρυφα και οι απαιτήσεις. Κάπου εκεί θεωρώ πως 'χάλασε' το πρότζεκτ".

- Μήπως "φταίτε" κι εσείς; Υπό την έννοια πως πήγατε πολύ καλύτερα του αναμενομένου. Επομένως, είναι λογικό να σκεφτεί να αυξήσει το μπάτζετ για να μεγαλώσει και τις πιθανότητες κατάκτησης του πρωταθλήματος.

"Ναι, δεν ήταν λάθος να δώσει κάτι παραπάνω. Απλά, ξέφυγε εντελώς η κατάσταση στα οικονομικά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως τη σεζόν 2008-09 η αμυντική τετράδα, ο τερματοφύλακας και το αμυντικό χαφ στοίχιζαν στην ΑΕΚ περίπου 3.5 με 4.000.000 ευρώ. Δηλαδή, τα διπλάσια απ' όσο κόστιζε ολόκληρη η ομάδα την πρώτη σεζόν του Ντέμη.

Γι' αυτό σου λέω πως ξέφυγε η κατάσταση. Είχε φέρει τερματοφύλακα τον Σάχα, οι Μαϊστόροβιτς-Κυργιάκος ήταν οι δύο στόπερ, ο Χουανφράν έπαιζε στα αριστερά, ο Έντσον Ράμος στα δεξιά και αμυντικός χαφ ήταν ο Μπασινάς. Το πιο μικρό συμβόλαιο ήταν 400.000 ευρώ.

Άρα, όταν δίνεις για έξι παίκτες αυτά τα χρήματα και δεν υπάρχουν τα αντίστοιχα έσοδα, υπάρχει θέμα".

Ο Φερέρ ήταν αλαζόνας, μείωνε τους παίκτες του, δεν είχαμε και τις καλύτερες σχέσεις

- Η συνύπαρξη με τον Στέφανο Σορεντίνο πώς ήταν; Απ' όσο γνωρίζω είχατε μία πολύ καλή συνεργασία.

"Ο Στέφανο είναι ένας πολύ καλός τερματοφύλακας και πολύ καλό παιδί. Είχαμε μία πολύ καλή συνεργασία, υπήρχε, βέβαια, ο ανταγωνισμός μεταξύ μας λόγω της θέσης, αλλά έως εκεί. Είμαστε φίλοι στο Facebook και θυμάμαι ότι μου είχε στείλει μήνυμα μετά από χρόνια, όταν φτάσαμε με τον ΑΠΟΕΛ μέχρι τους '8' του Champions League. Πραγματικά, έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις απ' τη συνύπαρξή μας".

- Το 2007, λοιπόν, ύστερα από 13 χρόνια αποχωρείς οριστικά απ' την ΑΕΚ. Έπαιξε ρόλο ο Φερέρ στην αποχώρησή σου; Και γενικά πώς ήταν η συνεργασία σας; Διότι έχουν ακουστεί αρκετά για τον χαρακτήρα του.

"Το 'κακός άνθρωπος' είναι βαριά λέξη. Ήταν, όμως, αλαζόνας. Μείωνε πολύ τους παίκτες που δεν ήθελε και δεν υπολόγιζε για την ομάδα. Γενικά, δεν είχαμε και τις καλύτερες σχέσεις.

Θεωρώ πως ένας απ' τους σημαντικότερους λόγους που απέτυχε ο Ντέμης ήταν ο Φερέρ. Είχε δώσει το ελεύθερο στον Φερέρ να κάνει ό,τι θέλει , με αποτέλεσμα να φορτώσει την ομάδα με τεράστια συμβόλαια. Κάποιοι έλεγαν πως λειτουργούσε ως μάνατζερ, αλλά δεν θέλω να το πιστέψω. Από τότε, άρχισε ο κατήφορος της ομάδας".

- Τι θεωρείς πως είδε στον Φερέρ και του εμπιστεύτηκε τόσες πολλές αρμοδιότητες;

"Έλα ντε (σ.σ. γέλια). Ήταν λάθος. Όλοι κάνουμε λάθη".

- Επειδή ακούστηκαν για τον τρόπο που διαχειρίστηκε τα οικονομικά της ΠΑΕ ο Νικολαΐδης. Θεωρείς πως είχε δόλο ή υπήρξε απλά κακοδιαχείριση;

"Δεν θεωρώ πως είχε δόλο. Δεν θέλω να πιστεύω πως και ο Ντέμης είχε δόλο. Και δεν το νομίζω. Πιστεύω πως περισσότερο ενθουσιάστηκε απ' όσα του είπε ο Φερέρ και έγινε ό,τι έγινε".

- Αποχωρείς απ' την ΑΕΚ και πηγαίνεις στην Κέρκυρα. Πώς αποφάσισες να πας σε μία ομάδα που θα αγωνιζόταν στη Β' Εθνική;

"Γιατί δεν βρήκα ομάδα στην Α' Εθνική. Ίσως θεωρούσαν πως επειδή είχα ένα μεγάλο συμβόλαιο, για τα δεδομένα τους, στην ΑΕΚ, δεν θα μπορούσαν να με καλύψουν οικονομικά. Γι' αυτό το λόγο αναγκάστηκα να πάω σε μία ομάδα, η οποία υποτίθεται ότι θα χτυπούσε την άνοδο στη Super League. Αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμενα".

- Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, αποχώρησες το καλοκαίρι απ' την ομάδα. Κι έρχεται η πρόταση απ' τον ΑΠΟΕΛ. Πιστεύεις πως ήταν το σωσίβιο σωτηρίας για την καριέρα σου;

"Ναι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν περίμενα πως θα εξελιχθεί μ' αυτό τον τρόπο. Όταν πήγα στον ΑΠΟΕΛ, είχε τραυματιστεί ο πρώτος τερματοφύλακας και θεωρητικά μέχρι να επιστρέψει θα ήμουν η δεύτερη επιλογή για κάτω απ' τα γκολπόστ. Ουσιαστικά, ήμουν ο τρίτος γκολκίπερ της ομάδας.

Όμως, τραυματίστηκε και ο Μιχάλης Μορφής, με αποτέλεσμα από τρίτος να γίνω ξαφνικά πρώτος. Ξεκίνησα λίγο μουδιασμένα μέχρι να βρω τα πατήματά μου, αλλά παιχνίδι με το παιχνίδι γινόμουν όλο και καλύτερος".

Ο αγώνας με τη Λιόν είναι η ωραιότερη και πιο σημαντική στιγμή της καριέρας μου

- Και φτάνεις στο σημείο να κρίνεις μία πρόκριση στα προημιτελικά του Champions League. To περίμενες ποτέ ότι θα είχες τόσο καταλυτική συμβολή σε μία τόσο ξεχωριστή πορεία στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση;

"Ούτε στα όνειρά μου. Δεν το περίμενα καθόλου. Όπως σου είπα, δεν περίμενα γενικά η παρουσία μου στον ΑΠΟΕΛ να εξελιχθεί έτσι. Σε καμία περίπτωση".

- Πώς είναι το συναίσθημα να κρίνεις με τις αποκρούσεις σου στα πέναλτι μία πρόκριση απέναντι στη Λιόν;

"Είναι η ωραιότερη και πιο σημαντική στιγμή της καριέρας μου. Δεν είναι μόνο πού έγινε, αλλά πότε έγινε και απέναντι σε ποιον αντίπαλο. Πραγματικά, ζήσαμε απίστευτες στιγμές. Προσωπικά, ίσως να μην έχω συνειδητοποιήσει ακόμη τι πετύχαμε τότε. Βλέπεις κορυφαίες ομάδες και δεν έχουν καταφέρει να φτάσουν στους '8' του Champions League. Κι έφτασε ο ΑΠΟΕΛ, με εμένα να αποκρούω δύο πέναλτι. Συγκλονιστικό".

- Πιστεύεις ότι έχουμε υποτιμήσει το κυπριακό πρωτάθλημα;

"Πολύ. Γενικά ως Ελλαδίτες εκφραζόμαστε υποτιμητικά και λέμε 'ποια Κύπρος'. Αυτή η νοοτροπία μας έχει φάει. 'Έλα μωρέ, τυχαία μας κέρδισαν, τυχαία προκρίθηκαν'. Αν δεις, όμως, τα αποτελέσματα μεταξύ ελληνικών και κυπριακών ομάδων τα τελευταία χρόνια, θα συνειδητοποιήσεις πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Μας έχουν πάρει τον αέρα. Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι το κυπριακό ποδόσφαιρο είναι καλύτερο απ' το ελληνικό. Απλά δεν υπάρχουν πλέον τεράστιες διαφορές".

- Τι είναι για σένα ο ΑΠΟΕΛ;

"Ο ΑΠΟΕΛ είναι μεγάλη αγάπη. Κι αυτό που μου έδωσαν στην Κύπρο, είναι ανώτερο απ' αυτό που εισέπραξα ως ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα. Ναι μεν στην ΑΕΚ ήμουν 13 χρόνια, αλλά αυτό που μου έδωσαν στην Κύπρο και τον ΑΠΟΕΛ σε θέμα αγάπης και εκτίμησης, είναι ανώτερο"

- Χάρη στις καλές εμφανίσεις που πραγματοποίησες με τον ΑΠΟΕΛ, κλήθηκες και στην Εθνική. Θεωρείς, ωστόσο, πως άξιζες περισσότερες ευκαιρίες βάσει της πορείας σου;

"Πιστεύω πως ναι. Πρόσφατα, επειδή τελείωσε με το δίπλωμα UEFA B, έπρεπε να ετοιμάσω ένα βιογραφικό και κάθισα να μετρήσω τις ευρωπαϊκές συμμετοχές μου. Έχω 67 ευρωπαϊκές συμμετοχές, εκ των οποίων τις 37 σε προκριματικά, ομίλους και νοκ άουτ του Champions League.

Επομένως, θεωρώ πως θα έπρεπε να έχω περισσότερες συμμετοχές με την Εθνική απ' τη μία που πραγματοποίησα. Και σίγουρα περισσότερες κλήσεις σε αποστολή. Πιστεύω ότι το άξιζα. Αλλά εντάξει, τώρα τελείωσε (σ.σ. γέλια)".

- Όσο ήσουν στον ΑΠΟΕΛ, είχες πρόταση από ελληνική ή ξένη ομάδα;

"Όχι. Να σου πω την αλήθεια, ούτε εγώ ψάχτηκα για να φύγω".

Στην Ελλάδα δεν έχουμε καταλάβει ακόμη πόσο καλός προπονητής είναι ο Γιοβάνοβιτς

- Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης στην καριέρα σου και ο καλύτερος φίλος που έκανες απ' το ποδόσφαιρο;

"Πραγματικούς φίλους μέσα απ' το ποδόσφαιρο έχω ελάχιστους. Ο ένας, που έχω κάνει και κουμπαριά, είναι ο Χρήστος Κόντης. Τον θεωρώ πραγματικό φίλο. Όσον αφορά στον καλύτερο συμπαίκτη, είναι άδικο να ξεχωρίσω μόνο έναν. Ο Θεός με αξίωσε να έχω σπουδαίους συμπαίκτες".

- Ο καλύτερος προπονητής;

"Ο Γιοβάνοβιτς. Πρόκειται για έναν εργατικό άνθρωπο, με πολύ όρεξη και πάθος για τη δουλειά του. Καταρχάς, είναι άνθρωπος, με όλη τη σημασία της λέξης. Στην Ελλάδα δεν έχουμε καταλάβει ακόμη πως είναι ένας εξαιρετικός προπονητής.

Δεν είναι μόνο η πολύ καλή πορεία με τον ΑΠΟΕΛ. Πήγε στο Ντουμπάι, πήρε μία μικρομεσαία ομάδα (σ.σ. Al Nasr) που είχε 25 χρόνια να πάρει τίτλο και την οδήγησε την πρώτη χρονιά στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Τη δεύτερη σεζόν πήρε το President Cup που δίνει το εισιτήριο για το ασιατικό Champions League, ενώ την τρίτη χρονιά την πήγε μέχρι τα προημιτελικά της κορυφαίας διοργάνωσης στην Ασία.

Γιατί, λοιπόν, να μην του δοθεί η ευκαιρία να προπονήσει τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ ή τον Παναθηναϊκό";

- Ξεχωρίζεις κάποιον απ' τους Έλληνες τερματοφύλακες; Θεωρείς πως υπάρχει ταλέντο στη θέση;

"Μου έχουν κάνει πολύ καλή εντύπωση ο Τσιντώτας και ο Μπάρκας. Έχουν καλά στοιχεία, τόσο από θέμα σωματοδομής όσο και δυνατοτήτων. Απλά χρειάζεται υπομονή γιατί είναι πολύ μικροί για τερματοφύλακες. Και λάθη θα κάνουν και σε κακή ημέρα θα βρεθούν. Γι' αυτό θα πρέπει να υπάρχει υπομονή. Το θετικό είναι πως η ΑΕΚ δείχνει να επενδύει σε νεαρούς και ταλαντούχους Έλληνες τερματοφύλακες".

- Το γεγονός πως διαθέτει τρεις τερματοφύλακες σε νεαρή ηλικία, είναι θετικό ή ήταν προτιμότερο να έχει και έναν πιο έμπειρο;

"Για εμένα είναι σωστή λογική. Γιατί μπορεί, κάποια στιγμή, ένας πιο έμπειρος Έλληνας ή ξένος τερματοφύλακας να σου δημιουργήσει προβλήματα επειδή δεν αγωνίζεται όσο θα ήθελε ο ίδιος. Προφανώς δεν γνωρίζω τι συμβαίνει τώρα στην ΑΕΚ, αλλά επειδή είναι τρεις νεαροί τερματοφύλακες που έχουν παίξει όλοι μέσα στη χρονιά, φαντάζομαι πως υπάρχει ένας υγιής συναγωνισμός. Μ' αυτό τον τρόπο βελτιώνονται και οι τρεις. Το θετικό είναι πως υπάρχει στην ομάδα είναι προπονητής τερματοφυλάκων ο Χρυσόστομος Μιχαηλίδης που απ' όσο γνωρίζω κάνει πολύ καλή δουλειά".

Να επιστρέψω στην ΑΕΚ από ένα διαφορετικό πόστο

- Θα ήθελες μελλοντικά να επιστρέψεις στην ΑΕΚ ως προπονητής τερματοφυλάκων;

"Ναι, βέβαια. Θέλει κι ερώτημα; Εννοείται. Θα ήθελα να επιστρέψω στην ΑΕΚ από ένα διαφορετικό πόστο. Και ποιος δεν θα ήθελε; Θα κάνω, όμως, υπομονή μέχρι να φτιαχτεί το γήπεδο (σ.σ. γέλια)".

- Κλείνοντας, είσαι ευχαριστημένος απ' όσα πέτυχες στην καριέρα σου; Έκανες περισσότερα απ' όσα ονειρευόσουν;

"Πραγματικά, ευχαριστώ το Θεό γιατί τα ένιωσα όλα στην καριέρα μου. Και ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές. Αυτό που πραγματικά θέλω να ζήσουν όλοι οι αθλητές, είναι αυτό που έζησα στην Κύπρο, όταν με κάλεσε ο ΑΠΟΕΛ για να με βραβεύσει για την προσφορά μου στην ομάδα. Μπήκα σε ένα γεμάτο ΓΣΠ, μαζί με τα παιδιά μου, γνωρίζοντας την αποθέωση απ' τον κόσμο της ομάδας. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Ήταν το επιστέγασμα μιας καριέρας που τα είχε όλα".

Photo Credits: Georgia Panagopoulou / Tourette Photography

Photo αρχείου: Eurokinissi / AP Photo

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Τερματοφύλακας: Άγγελος ή Δαίμονας;