Άτυχος. Αυτή είναι η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι τον Γιώργο Αλεξόπουλο. Καθόλου... τυχαία, αφού ο παλαίμαχος αμυντικός του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ αντιμετώπισε πολλές αναποδιές κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Παρ' όλα αυτά, είχε τη δύναμη, το κουράγιο, αλλά και την υπομονή να τα αφήσει όλα πίσω του, επιστρέφοντας τις περισσότερες φορές ακόμα πιο δυνατός.

Πλέον, πιο ώριμος και κατασταλαγμένος, έχει κατανοήσει πλήρως τι πήγε στραβά, πού έκανε ο ίδιος λάθος, πόση αγάπη χρειάζεται για να παίξεις ποδόσφαιρο, αλλά και πόσο καταλυτική συμβολή είχε η οικογένειά του στην πορεία του. Σε προσωπικό επίπεδο, δεν μετανιώνει για τίποτα. Άλλωστε "θα πρέπει να χάσεις για να μάθεις πώς να κερδίζεις". Κι ο Γιώργος Αλεξόπουλος έχασε πολλά, τις περισσότερες φορές χωρίς να ευθύνεται ο ίδιος, αλλά κατάφερε να βγει νικητής.

Είδε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό να ολοκληρώνεται άδοξα λόγω "κακού timing", όπως υποστηρίζει, κι ενώ ήταν γέννημα-θρέμμα των ακαδημιών της ομάδας. Χρειάστηκε να πέσει χαμηλά (βλέπε Αιγάλεω) για να επιστρέψει στο κορυφαίο επίπεδο, αυτή τη φορά, για χάρη της ΑΕΚ. Όμως, ακόμα κι εκεί, η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Οι τραυματισμοί θα μετατραπούν σε προσωπικούς του δαίμονες, αλλά και πάλι θα καταφέρει να ξεπεράσει -έστω και επώδυνα- κι αυτό τον σκόπελο.

Για όλα τα παραπάνω, αλλά κι ακόμα περισσότερα μιλάει στη UNIQUE συνέντευξη που παραχώρησε στο Sport24.gr, ανήμερα των 40ών γενεθλίων του (7 Φεβρουαρίου 1977). Τι λέει για τη συνάντηση με τον Άγγελο Φιλιππίδη που σήμανε το "τέλος" του στον Παναθηναϊκό, πώς χαρακτηρίζει τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, τι συνέβη με την μεταγραφή στην Πόρτσμουθ, ποια ήταν τα λάθη του Ντέμη Νικολαΐδη στην ΑΕΚ, σκέφτηκε να τα παρατήσει μετά τους σοβαρούς τραυματισμούς και για ποιο λόγο δεν πήγε στην Ομόνοια, παρότι είχε υπογράψει συμβόλαιο; Ο Γιώργος Αλεξόπουλος απαντάει σε όλα, από καρδιάς...

"O Φιλιππίδης δεν ήξερε από ποδόσφαιρο"

Ξεκίνησες από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού σε πολύ νεαρή ηλικία. Πόσο δύσκολα ήταν τα πράγματα για ένα μικρό παιδί εκείνη την εποχή;

"Ξεκίνησα στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού σε ηλικία οχτώ ετών, καθώς είχα πολύ μεγάλη αγάπη για το ποδόσφαιρο. Ο πατέρας μου με παρότρυνε και με βοήθησε πάρα πολύ, αφού τότε δεν υπήρχε η Αττική Οδός και αναγκαζόταν να με πηγαίνει καθημερινά στην Παιανία. Όμως, ήταν όνειρο ζωής να αγωνιστώ σε μία τόσο μεγάλη ομάδα. Σίγουρα, στόχος μου ήταν να γίνω επαγγελματίας με τον Παναθηναϊκό, το οποίο κατάφερα τελικά. Είναι ένα απ' τα μεγάλα επιτεύγματα της ζωής μου".

Συνυπήρξες με σημαντικούς προπονητές στον Παναθηναϊκό (σ.σ. Ρότσα, Ζάετς, Δανιήλ και Κυράστας). Τι κρατάς απ' τον καθένα;

"Σίγουρα, ο κάθε προπονητής έχει τη δική του φιλοσοφία και προσωπικότητα. Πλέον, επειδή ασχολούμαι με την προπονητική και μπορώ να δω τα πράγματα πιο ξεκάθαρα, καταλαβαίνω πως απ' όλους τους προπονητές πήρα κάτι. Είτε λιγότερο είτε περισσότερο. Τώρα, μπορώ να τους αξιολογήσω καλύτερα και καταλαβαίνω πως γνώμονας ήταν το καλό της ομάδας. Στην πραγματικότητα, κάνεις δεν έχει κάτι μαζί σου. Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς έναν παίκτη και κατ' επέκταση μία ομάδα. Ήταν όλοι αξιόλογοι. Έμαθα πολλά δίπλα τους και με βοήθησαν πολύ στην καριέρα μου".

Συγκεκριμένα, απ' τον Γιάννη Κυράστα τι θυμάσαι;

"Ήταν ένας σοβαρός άνθρωπος. Εγωιστής. Είχε το πνεύμα του νικητή κι αυτό προσπαθούσε να μεταδώσει και στους παίκτες του. Παρουσίασε εξαιρετικό έργο εκείνη τη σεζόν (σ.σ. 1999-00). Σίγουρα, εκείνη η ομάδα του Παναθηναϊκού έπρεπε να είναι πρωταθλήτρια".

Προέρχεσαι από μια εξαιρετική φουρνιά της ακαδημίας του Παναθηναϊκού (σ.σ. Γκούμας, Μπασινάς, Καραγκούνης). Πιστεύεις πως έχουν την αποδοχή που τους αρμόζει ή έχουν γνωρίσει την απαξίωση;

"Δεν ξέρω πώς το δέχθηκε ο κόσμος. Γιατί οι φίλαθλοι, σίγουρα, ήθελαν κάποιες πιο ηχηρές μεταγραφές εκείνα τα χρόνια. Το θέμα είναι πως αυτή η γενιά κι αυτά τα παιδιά ήταν μέλη στο μεγαλύτερο θαύμα που έχω δει στη ζωή μου. Στην κατάκτηση του Euro 2004 απ' την Ελλάδα. Αυτή η ομάδα πήγε και πήρε το Euro μέσα στην Πορτογαλία. Κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ ξανά. Είμαι πολύ υπερήφανος που υπήρξα συμπαίκτης μ' αυτά τα παιδιά".

O Γιώργος Βαρδινογιάννης ήταν δεύτερος πατέρας μου

Τι συνέβη και τελικά δεν ανανέωσες το συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό;

"Πάντα, καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, είχα ένα θέμα με το... timing. Θυμάμαι, τότε, έπεσα πάνω στην αποχώρηση του Γιώργου Βαρδινογιάννη απ' τη διοίκηση της ομάδας. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης με γνώριζε από οχτώ ετών και ήταν ο δεύτερος πατέρας μου. Όμως, η προσέγγιση της νέας διοίκησης ήταν εντελώς διαφορετική. Υπήρχε διάθεση να ανανεώσουμε τη συνεργασία μας, αλλά είχαμε εντελώς διαφορετικό σκεπτικό. Ουσιαστικά, η προσέγγιση ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο ανάμεσά μας.

Πάντα μιλούσα με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη και ξαφνικά έπρεπε να συζητήσω μ' έναν άνθρωπο που δεν γνώριζε από ποδόσφαιρο, τον κ. Φιλιππίδη. Θυμάμαι, μου είχε πει: 'Δεν σε ξέρω, δεν παίζεις, είσαι μικρότερος'. Η συζήτηση είχε γίνει τον Αύγουστο. Τελείωναν τρία συμβόλαια. Το δικό μου, του Λυμπερόπουλου και του Γκούμα. Ήμασταν κι οι τρεις μέλη της εθνικής Ελπίδων που είχε κάνει μία εξαιρετική πορεία. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, μας φώναξε η διοίκηση, με τη σύμφωνη γνώμη του κ. Αναστασιάδη που ήταν προπονητής, προκειμένου να ανανεώσουμε τα συμβόλαιά μας, τα οποία έληγαν τον Δεκέμβριο. Οι δύο πρώτοι ανανέωσαν, ενώ μ' εμένα υπήρξε διαφορετική προσέγγιση και τελικά αποφασίσαμε να χωρίσουν οι δρόμοι μας".

Ένιωσες πληγωμένος ύστερα απ' αυτή την εξέλιξη; Ήσουν, άλλωστε, μία... ζωή στον Παναθηναϊκό.

"Σίγουρα. Τότε, βρισκόμουν σε μία ηλικία που ήθελα να παίζω. Ήμουν και πιο παρορμητικός απ' ό,τι έπρεπε. Ήθελα να προσφέρω. Είχα μεγάλη δίψα και πάθος για το ποδόσφαιρο. Πόσω μάλλον απ' την στιγμή που ήμουν στην ομάδα που υποστήριζα από μικρό παιδάκι. Ήμουν οπαδός του Παναθηναϊκού. Ουσιαστικά, είχα την ατυχία να μιλήσω με λάθος άνθρωπο. Δεν είχε κάτι προσωπικό μαζί μου ο Φιλιππίδης, απλά ήταν κακό το timing. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν ήξερε από ποδόσφαιρο κι εγώ έπρεπε να μιλήσω μαζί του για το μέλλον μου.

Βέβαια, όταν ολοκληρώνεται μία συνεργασία φέρουν ευθύνη κι οι δύο πλευρές. Θα μπορούσα κι εγώ, απ' την πλευρά μου, να το χειριστώ διαφορετικά. Ήθελα να αλλάξω παραστάσεις, αλλά πολλές φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένεις. Έφυγα απ' τον Παναθηναϊκό τον Δεκέμβριο και μετά από εφτά-οχτώ μήνες αγωνιζόμουν στην τελευταία ομάδα της κατηγορίας που ήταν το Αιγάλεω. Η διαφορά ήταν τεράστια. Ο παρορμητισμός μου με οδήγησε απ' την κορυφή στον... πάτο. Απ' τις εξαιρετικές εγκαταστάσεις της Παιανίας βρέθηκα να κάνω προπόνηση, όταν έβρεχε, στο κλειστό μπάσκετ του Αιγάλεω".

Στη συνέχεια αγωνίστηκες για 1,5 χρόνο στον Ηρακλή. Γιατί αποχώρησες τόσο γρήγορα;

"Ο Ηρακλής είχε τότε μία πολύ σοβαρή διοίκηση με μπροστάρη τον κ. Μυτιληναίο. Πήγα στην ομάδα με τη σύμφωνη γνώμη του κ. Κυράστα, τον οποίο είχα προπονητή στον Παναθηναϊκό ένα χρόνο νωρίτερα. Όμως, μόλις δύο μήνες μετά αποχώρησε και ήρθε στη θέση του ο κ. Αναστασιάδης, ο οποίος δεν με είχε σε μεγάλη εκτίμηση ως ποδοσφαιριστή. Θεωρούσε πως δεν ταίριαζα αγωνιστικά".

Το Αιγάλεω είναι ένα κατόρθωμα στη ζωή μου. Δεν υπήρχαν... σκιές σε αγωνιστικό επίπεδο

Κι έρχεται η πρόταση απ' το Αιγάλεω σε μία κομβική στιγμή για την καριέρα σου.

"Σίγουρα, ήταν η σημαντικότερη και πιο κομβική στιγμή στη ζωή μου. Στο Αιγάλεω, όχι μόνο ωρίμασα, αλλά άλλαξα και γενικότερα τρόπο σκέψης. Όπως σου προείπα, όταν φεύγεις από μία ομάδα που είναι στην κορυφή και πηγαίνεις στην τελευταία ομάδα της κατηγορίας υπάρχουν δύο δρόμοι: ή θα γίνεις τυχοδιώκτης απ' τα 22-23 ή θα κάνεις τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να ξαναγυρίσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Δεν σου κρύβω, ότι ήμουν τυχερός, γιατί είχα στο πλευρό μου τον αδερφό και τον πατέρα μου. Οι δύο συγκεκριμένοι άνθρωποι ήταν και είναι οι μεγαλύτεροι θαυμαστές μου. Με στήριξαν σε δύσκολες στιγμές και ήταν σίγουροι πως θα επανέλθω δριμύτερος. Θυμάμαι, προτού πάω στο Αιγάλεω, είχα κάποιες προτάσεις από ομάδες της Β' Εθνικής με πολύ καλά λεφτά.

Όμως, δεν μπήκα καν σε διαδικασία συζήτησης. Δεν το σκέφτηκα καν. Να φύγω απ' τον Παναθηναϊκό και σε οχτώ μήνες να πάω σε μία ομάδα μόνο για τα λεφτά; Σε καμία περίπτωση. Ο πατέρας μου μού είπε: 'Αγόρι μου, θα πας, χωρίς λεφτά, στο Αιγάλεω γιατί πρέπει να παίξεις προκειμένου να επιστρέψεις στην κορυφή. Έτσι είναι η ζωή. Θα πρέπει να παλέψεις και να διεκδικήσεις ό,τι αξίζεις. Αν πραγματικά το αξίζεις'. Επειδή τον είχα ως πρότυπο τον άκουσα και πήγα στο Αιγάλεω γιατί, πραγματικά, δεν με ενδιέφεραν τα χρήματα ή η θέση στην κατηγορία. Όταν συναντήθηκα με τον κ. Μητρόπουλο μου είπε: 'Πιστεύω πως θα βοηθήσεις πολύ την ομάδα'. Στο Αιγάλεω βρήκα οχτώ-εννιά Έλληνες ποδοσφαιριστές, οι οποίοι αποδείχθηκαν τα καλύτερα παιδιά και μεταξύ των καλύτερων παικτών που γνώρισα στην καριέρα μου και μαζί κάναμε σπουδαία πράγματα".

Εκείνη την περίοδο ακούστηκαν πολλά για το Αιγάλεω, με αποκορύφωμα τις φήμες περί ανάμειξης σε στημένα παιχνίδια. Εσύ που τα έζησες από μέσα τι έχεις να απαντήσεις;

"Παρασκηνιακά, πάντα, κάτι ακούγεται. Όμως, σε αγωνιστικό επίπεδο, δεν υπήρχαν... σκιές. Μπήκαμε στην πρώτη πεντάδα, βγήκαμε στην Ευρώπη, ακούσαμε τον εθνικό ύμνο μέσα στην Τουρκία και αποκλείσαμε την Γκεντσεμπιρλιγκί σε διπλούς αγώνες. Όλα τα παραπάνω μ' έχουν σημαδέψει για το υπόλοιπο της ζωής μου. Το Αιγάλεω είναι ένα... κατόρθωμα στη ζωή μου. Έκανα σπουδαία πράγματα με αυτή την ομάδα και ήταν μεγάλη χαρά και τιμή που αποτέλεσα μέλος της. Ήμασταν μία αμιγώς ελληνική ομάδα που πέτυχε σημαντικές επιτυχίες".

Σου θυμίζει ο τωρινός Πανιώνιος ή ο ΠΑΣ Γιάννινα εκείνη την ομάδα;

"Ναι διότι πρόκειται για δύο ελκυστικές ομάδες που σ' αρέσει να τις βλέπεις. Έχουν ζωντάνια, φρεσκάδα, το μάτι τους... γυαλίζει. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις αυτά τα στοιχεία σε μία ομάδα με πολλούς ξένους ποδοσφαιριστές. Όταν υπάρχει το ελληνικό στοιχείο, τότε θα δεις τον τσαμπουκά, το πάθος και μία ξεχωριστή ομοιογένεια".

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΑΕΚ, Η ΠΩΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΣΜΟΥΘ, Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΟ

Τι συνέβη με την μεταγραφή σου στην ΑΕΚ; Τελικά σε είχε πλησιάσει η Πόρτσμουθ;

"Είχα υπογράψει προσύμφωνο με την ΑΕΚ, το οποίο ήταν καθόλα νόμιμο, καθώς απέμεναν έξι μήνες για την ολοκλήρωση του συμβολαίου μου. Δεν το γνώριζε κανείς. Ούτε οι γονείς μου καλά-καλά. Μία ημέρα, λοιπόν, με φωνάζουν οι άνθρωποι του Αιγάλεω και μου λένε: 'Πωλήθηκες στην Πόρτσμουθ'. Μάλιστα, η μεταγραφή μου είχε ανακοινωθεί σε ραδιόφωνα κι εφημερίδες.

Δεν μπόρεσα να βρω κάποιο σημείο προσέγγισης με την ΑΕΚ και "κόλλησε" η μεταγραφή. Όμως, προκειμένου να μην χαλάσει γενικότερα το deal, η Πόρτσμουθ προχώρησε στην απόκτηση του Σκοπελίτη. Ουσιαστικά, ήταν ο... αντικαταστάτης μου. Μπορεί να μην έζησα το μεγαλείο της Premier League και του αγγλικού ποδοσφαίρου, αλλά ήμουν τυχερός γιατί έζησα το μεγαλείο της ΑΕΚ. Είναι μία μεγάλη ομάδα, με τεράστια ιστορία, ενώ η αποδοχή του κόσμου ήταν πολύ σημαντική για εμένα".

Υπήρξαν φήμες πως είχες πρόταση κι απ' τον Παναθηναϊκό, ισχύει;

"Ναι, υπήρξε πρόταση. Οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού με προσέγγισαν τον Ιανουάριο του 2005, λίγο μετά την πώληση του Κυργιάκου στη Ρέιντζερς. Όμως, όπως και στην περίπτωση της Πόρτσμουθ, τους ενημέρωσα πως είχα υπογράψει προσύμφωνο με την ΑΕΚ".

Το μετάνιωσες, τελικά, που δεν μεταγράφηκες στην Πόρτσμουθ; Πιστεύεις πως η εξέλιξη της καριέρας σου θα ήταν διαφορετική;

"Εκ των υστέρων μπορείς να πεις πολλά. Ουσιαστικά, η μοναδική διαφορά θα ήταν στο οικονομικό κομμάτι, αλλά και στο γεγονός πως θα ζούσα την εμπειρία του εξωτερικού. Απ' την άλλη πλευρά, αποτέλεσα μέλος μίας ομάδας που προσπαθούσε να "αναγεννηθεί", έχοντας για πρόεδρο τον Ντέμη Νικολαΐδη. Η οργάνωση, εκείνη την εποχή, ήταν τρομερή. Όσοι ζούσαμε από μέσα την προσπάθεια της ΑΕΚ, φορούσαμε τη φανέλα της με απίστευτη χαρά. Δεν μπορεί να καταλάβει ο κόσμος τι οργάνωση υπήρχε τότε και πώς ήταν τα αποδυτήρια. Μαγικές στιγμές".

Ο Ντέμης ήταν διαφορετικός και αυτό μάλλον δεν άρεσε. Ακούσαμε πράγματα για πρώτη φορά.

Έζησες από κοντά την προσπάθεια του Νικολαΐδη. Τι θεωρείς πως έκανε λάθος;

"Δεν μπορώ να σκεφτώ τι έκανε λάθος ή τι πήγε στραβά. Αν και οι σχέσεις μας είναι τυπικές, μπορώ να πω πως όλες οι απόψεις και οι εκτιμήσεις που είχε για το ποδόσφαιρο μάς έβρισκαν σύμφωνους (σ.σ. τους παίκτες). Ήταν πρωτοποριακές για την εποχή. Βοηθούσε το άθλημα και ήταν υπέρμαχος του ευ αγωνίζεσθαι. Έκανε πράγματα που ήθελε να αντιπροσωπεύουν το μεγαλείο της ΑΕΚ. Ήθελε απ' την ομάδα να δείχνει αν είναι καλή ή αν αξίζει να πάρει μία νίκη μέσα στο γήπεδο. Δεν ήθελε γκρίνια, διαμαρτυρίες, καθυστερήσεις. Ήταν πράγματα που τα ακούγαμε για πρώτη φορά στην καριέρα μας. Ήταν διαφορετικός και αυτό μάλλον δεν άρεσε. Από μόνο του το σύστημα τον απέβαλε. Με τον Ντέμη μπορεί τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Το ξαναλέω: ήταν διαφορετικός. Κι ίσως αυτή η διαφορετικότητα να του στοίχησε. Ούτως ή άλλως, το ελληνικό ποδόσφαιρο παραμένει στάσιμο. Δεν προσπαθεί κανείς να πάει καλύτερα".

Την πρώτη χρονιά στην ΑΕΚ είχες για προπονητή τον Φερνάντο Σάντος, ο οποίος σε εμπιστεύτηκε απόλυτα. Πώς τον έζησες; Θεωρείς πως με την κατάκτηση του Euro με την Πορτογαλία ανταμείφθηκαν οι κόποι του;

"Ο κόουτς (σ.σ. Σάντος) είναι άξιος συγχαρητηρίων. Είναι ένας άνθρωπος που αξίζει όλα όσα έχει πετύχει, καθώς είναι πάρα πολύ εργατικός, μεθοδικός και σοβαρός. Θέλει να κερδίζει και αυτό θέλει να μεταδώσει στους παίκτες του. Δεν είναι προπονητής που παρεκκλίνει ανάλογα με τα αποτελέσματα. Έχει μία συγκεκριμένη φιλοσοφία και βάσει αυτής πέτυχε πολλά πράγματα στην καριέρα του. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που τον έχει αποδεχθεί το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Ήταν πάντα σοβαρός και σε κοίταζε στα μάτια όταν ήθελε να σου πει κάτι.

Θυμάμαι, με τον Σάντος ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα μου που έκανα το 30/30. Δηλαδή, αγωνίστηκα σ' όλα τα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Δεν είχαμε μιλήσει ιδιαίτερα. Μία φορά με είχε καλέσει στο γραφείο, στις αρχές της χρονιάς και μου είχε πει: 'Ένα πράγμα θέλω από εσένα. Να μην μιλάς και να μην τσακώνεσαι'. Ήξερε πως έπαιζα με πάθος, "έτρωγα" τσάμπα κάρτες και ήθελε να με προστατεύσει. Ένιωσα πως ήμουν υπόλογος απέναντι του και κατάφερα να κάνω το 30/30. Μου ζήτησε κάτι συγκεκριμένο και δεν ήθελα να τον απογοητεύσω. Ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα μου που δέχθηκα μόλις 3 κάρτες".

Κλήθηκες, χάρη στην παρουσία σου σε Αιγάλεω και ΑΕΚ στην Εθνική ομάδα. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου κι αν θυμάσαι να σου είπε κάτι ο Ρεχάγκελ;

"Όταν αγωνιζόμουν, ακόμα, στο Αιγάλεω είχα μιλήσει με τον κ. Ρεχάγκελ και μου είχε πει πως με είχε στα υπόψιν του. Εκείνη την εποχή, η Εθνική ήταν ένα κλειστό κλαμπ, ενώ στη θέση μου υπήρχαν πολλοί αξιόλογοι ποδοσφαιριστές. Παρ' όλα αυτά, μου είχε τονίσει πως θα με καλούσε και θα μου έδινε ευκαιρίες. Όμως, μετά προέκυψε το πρόβλημα τραυματισμού και δεν είχα ανάλογη συνέχεια".

Είχα υποχρέωση απέναντι στην ΑΕΚ, απέναντι στην οικογένειά μου να το παλέψω και να επιστρέψω στα γήπεδα

Tι ακριβώς συνέβη με τον τραυματισμό σου;

"Είχα κάποιες ενοχλήσεις στο γόνατο κατά τη διάρκεια της χρονιάς, αλλά δεν θεώρησα πως ήταν κάτι ανησυχητικό. Ούτως ή άλλως δεν είχα ποτέ μυϊκούς τραυματισμούς γιατί πρόσεχα, δεν έκανα κακή εξωγηπεδική ζωή και μ' άρεσε πολύ η προπόνηση. Από εκεί και πέρα, έκανα κάποιες ενέσεις για να μπορέσω να αγωνιστώ κανονικά στα παιχνίδια. Ήταν όνειρο να επιστρέψω πάλι σε μία μεγάλη ομάδα και δεν θα άφηνα την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μάλιστα, πολλές φορές έπαιρνα και παυσίπονα για να μπορώ να αγωνίζομαι. Όμως, όπως αποδείχθηκε, είχα χονδροπάθεια και μέσω των ενέσεων και των παυσίπονων έκανα το πρόβλημά μου πολύ χειρότερο. Έτσι, χρειάστηκε να κάνω επέμβαση. Αν καθόμουν 20 ημέρες έξω για να ξεκουραστώ μπορεί να είχα αποφύγει την επέμβαση. Όμως, είναι τέτοιος ο χαρακτήρας μου που ήθελα να παίζω πάντα".

Όμως, στη συνέχεια υπέστεις υποτροπή. Λέγεται πως σε πίεσε το ιατρικό επιτελείο της ΑΕΚ να επιστρέψεις πιο γρήγορα.

"Όχι, δεν ισχύει. Τότε, φυσικοθεραπευτής ήταν ο κ. Καρβουνίδης και γιατρός ο κ. Λεβάκος, με τους οποίους, μέχρι και σήμερα, είμαστε φίλοι. Είναι κορυφαίοι επιστήμονες. Απλώς, ο συγκεκριμένος τραυματισμός είναι ύπουλος. Εκεί που πήγαινα καλά, ξαφνικά έκανα βήματα πίσω γιατί ο οργανισμός μου δεν δεχόταν τη θεραπεία. Γι' αυτό αναγκάστηκα να κάνω και δεύτερη επέμβαση. Όμως, τονίζω πως δεν έγινε κάποιο ιατρικό λάθος".

Πώς ήταν εκείνες οι δύο σεζόν; Σκέφτηκες να τα παρατήσεις;

"Ήμουν πάρα πολύ στεναχωρημένος γιατί λάτρευα το ποδόσφαιρο. Ήμουν πραγματικός επαγγελματίας. Πρόσεχα τη διατροφή μου, πήγαινα γυμναστήριο, έκανα σωστή εξωγηπεδική ζωή και ξαφνικά δεν μπορούσα να περπατήσω για δύο χρόνια. Ήμουν κουτσός. Θυμάμαι πως είχα απομακρυνθεί απ' όλα. Πήγαινα στο Προπονητικό Κέντρο, έκανα την αποθεραπεία μου και επέστρεφα σπίτι. Είχα απομονωθεί και προσπαθούσα να βρω δύναμη.

Όμως, γι' ακόμα μία φορά ήμουν τυχερός, γιατί είχα στο πλευρό μου την οικογένειά μου. Ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι που πίστευαν σε εμένα. Που πίστευαν ότι μπορώ να ξαναπαίξω ποδόσφαιρο. Όταν ένας ποδοσφαιριστής είναι τραυματίας δέχεται τον χλευασμό. Όμως είναι διαφορετικό να το βιώνεις. Σκεφτόμουν: 'Οκ, είμαι τραυματίας, αλλά θα τα παρατήσω; Και πού τραυματίστηκα; Μόνος μου; Τραυματίστηκα αγωνιζόμενος για κάποια ομάδα'. Είχα υποχρέωση απέναντι στην ΑΕΚ, απέναντι στην οικογένειά μου να το παλέψω και να επιστρέψω στα γήπεδα.

Παρότι έμεινες εκτός δράσης για δύο χρόνια, η ΑΕΚ σου πρότεινε νέο συμβόλαιο. Πόσο σημαντικό είναι για έναν ποδοσφαιριστή να τον στηρίζει η ομάδα του, ειδικά στις δύσκολες στιγμές;

"Τότε, είχα μιλήσει με τον πρόεδρο (σ.σ. Ντέμης Νικολαΐδης). Ήταν παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και γνώριζε πως είναι να βιώνεις τέτοιες δύσκολες καταστάσεις. Του είπα: 'Θέλω να πάω στο εξωτερικό, να καθίσω εκεί όσο χρειαστεί και να γίνω καλά'. Θυμάμαι, με είχε βοηθήσει πολύ ο Στέλιος Βενετίδης που αντιμετώπιζε ένα παρόμοιο πρόβλημα. Ο Στέλιος, πέρα από εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, είναι και σπουδαίος άνθρωπος. Με είχε συμβουλέψει, λοιπόν, να πάω σε έναν γιατρό στο Βέλγιο και να συνεχίσω εκεί την αποθεραπεία μου. Πήγα μόνος μου κι έμεινα κλεισμένος σε ένα δωμάτιο για έξι μήνες. Δούλευα όλη την ημέρα και τελικά κατάφερα να επιστρέψω τέλη Απριλίου προς αρχές Μαΐου (σ.σ. το 2008). Εκείνη την περίοδο, στην ομάδα ήταν προπονητής ο Νίκος Κωστένογλου. Με δέχθηκε στις προπονήσεις, πέρασα με επιτυχία κάποια ιατρικά τεστ και πάρθηκε η απόφαση να ανανεώσω το συμβόλαιό μου. Θυμάμαι, είπα στον Νικολαΐδη: 'Πρόεδρε, είτε θέλεις να ανανεώσουμε είτε όχι, δίκιο θα έχετε. Έχω να αγωνιστώ δύο χρόνια. Προσωπικά, έκανα τα πάντα για να ξαναπαίξω ποδόσφαιρο, έχω μεγάλη όρεξη να παίξω και θα παίξω'. Και τελικά ανανεώσαμε".

ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥ 2008, ΟΙ 4ΑΡΕΣ ΣΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, ΠΑΟΚ ΚΙ Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ

Yπήρξες συμπαίκτης με σπουδαίους ποδοσφαιριστές στην ΑΕΚ όπως ο Δέλλας, ο Κατσουράνης, ο Λυμπερόπουλος και ο Ριβάλντο. Τι τους έκανε ξεχωριστούς;

"Οι μεγάλοι παίκτες ξεχωρίζουν απ' τους υπόλοιπους γιατί διαθέτουν ηγετικά χαρακτηριστικά. Δεν τους σταματάει τίποτα, είτε κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, είτε κατά τη διάρκεια ενός πρωταθλήματος, είτε γενικότερα στην καριέρα τους. Πάντα θεωρούν πως μπορούν να φύγουν νικητές απ' το γήπεδο, όποιον κι αν έχουν απέναντί τους. Δεν τους πτοεί τίποτα. Πιστεύουν τόσο πολύ στον εαυτό τους, που μεταδίδουν τη θετική αύρα τους και στην υπόλοιπη στην ομάδα. Δεν υπάρχει τίποτα που θα τους ρίξει την ψυχολογία. Δεν είναι τόσο ευάλωτος ο χαρακτήρας τους. Βέβαια, για να βρίσκεσαι στο κορυφαίο επίπεδο θα πρέπει να διαθέτεις και το ανάλογο ταλέντο".

Το 2008, μπορεί να μην αγωνίστηκες λόγω του τραυματισμού, αλλά έζησες από κοντά την πορεία της ΑΕΚ. Αισθανθήκατε αδικημένοι απ' τον τρόπο που χάσατε το πρωτάθλημα με την υπόθεση του Βάλνερ;

"Το 2008 ήταν η δεύτερη χρονιά στην καριέρα μου, μετά τη σεζόν 1995-96 που πήγαμε με τον Παναθηναϊκό στους "4" του Champions League, που είδα τέτοια συσπείρωση σε μία ομάδα. Στις σχέσεις παικτών-προπονητή, καθώς και σ' αυτό που έβλεπα στο γήπεδο. Ήταν τόσο αφοσιωμένοι και προσηλωμένοι στον στόχο που δεν είχαν κανένα φόβο. Θυμάμαι, έκανε τακτική ο Νίκος Κωστένογλου για τα παιχνίδια με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ κι οι παίκτες ρωτούσαν διαρκώς. Ήταν πολύ ενεργοί. Πράγμα σπάνιο, καθώς γενικότερα οι ποδοσφαιριστές βαριούνται ή θεωρούν ασήμαντο το κομμάτι της τακτικής.

Πιστεύαμε πάρα πολύ στον εαυτό μας. Τόσο το 4-0 επί του Ολυμπιακό όσο κι αυτό επί του ΠΑΟΚ δεν ήταν τυχαία. Έλεγαν πως η ομάδα είναι του Φερέρ ή η ομάδα είναι του Ριβάλντο. Δεν υπάρχουν αυτά... Αν δεν είσαι συγκεντρωμένος μέσα στο γήπεδο και δεν έχεις έναν σωστό καθοδηγητή στον πάγκο δεν μπορείς να τα κάνεις μόνος σου. Πιστεύω πως η ομάδα, αν υπήρχαν κι άλλα παιχνίδια στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, θα έριχνε παντού τεσσάρες! Ο συνδυασμός της ποιότητας των παικτών με την ικανότητα του προπονητή (σ.σ. Κωστένογλου) έκανε τη διαφορά"!

Ο Μανωλάς κι ο Παπασταθόπουλος βρίσκονται στο Top-5 των κορυφαίων αμυντικών στην Ευρώπη

Θεωρείς πως ο Κωστένογλου αδικήθηκε που δεν πήρε την ευκαιρία να καθοδηγήσει την ΑΕΚ και την επόμενη σεζόν;

"Δεν ξέρω αν αδικήθηκε... Αυτό που ξέρω είναι πως ήταν άδικη η απαξίωση που γνώρισε η ομάδα στα πλέι οφ. Δεν γίνεται να παρουσιάζεται το άσπρο-μαύρο και το αντίστροφο. Δηλαδή, ξαφνικά τι έγινε; Επρόκειτο για μία ομάδα που παρουσίαζε τρομερό ποδόσφαιρο, είχε φοβερή οργάνωση και ξαφνικά, μέσα σε 10-20 ημέρες, οι ποδοσφαιριστές αλλά κι ολόκληρη η ΑΕΚ γνώρισε μία τεράστια απαξίωση. Ουσιαστικά, όσοι ήταν μέσα στο ποδόσφαιρο αυτό ήθελαν να πετύχουν. Να απαξιώσουν την προσπάθεια της ΑΕΚ προκειμένου να πείσουν πως η πραγματική εικόνα της ομάδας ήταν αυτή των πλέι οφ. Δεν μπορεί να συμβεί αυτό. Όποιος ξέρει από ποδόσφαιρο καταλαβαίνει πολύ καλά τι εννοώ".

Πιστεύεις πως κι οι ποδοσφαιριστές, ύστερα απ' όλη αυτή την προσπάθεια, "άδειασαν", με αποτέλεσμα να παρουσιάσουν αυτή την εικόνα στα πλέι οφ;

"Σας ξαναείπα. Την εικόνα της ΑΕΚ στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος την έχω δει μόνο ακόμα μία φορά στη ζωή. Τότε, με τον Παναθηναϊκό. Στα πλέι οφ δεν υπήρχε ομάδα. Ο Ζήκος σταμάτησε το ποδόσφαιρο και δεν συμμετείχε στο μίνι πρωτάθλημα. Ο Ριβάλντο τη μία έλεγε να κατέβουμε και την άλλη να μην κατέβουμε. Υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ των παικτών. Στην πραγματικότητα ήταν τέτοιο το κλίμα που δεν υπήρχε συγκέντρωση για να παίξουμε στα πλέι οφ".

Γενικότερα, στην καριέρα σου αισθάνθηκες αδικημένος; Δηλαδή, πως άξιζες να πάρεις περισσότερους τίτλους, αλλά δεν τα κατάφερες για εξωαγωνιστικούς λόγους;

"Δεν μπορώ να πω πως ήμουν αδικημένος. Η λέξη που ταιριάζει περισσότερο είναι 'άτυχος'. Προσπάθησα πάρα πολύ για ό,τι πέτυχα στην καριέρα μου. Τίποτα δεν μου χαρίστηκε. Είχα, απλά, κακό timing σ' όλες τις σημαντικές στιγμές της καριέρας μου. Πάντως, δεν νιώθω αδικημένος γιατί έκανα το χόμπι μου επάγγελμα. Ήταν όνειρο ζωής να γίνω ποδοσφαιριστής".

Έζησες τα πρώτα βήματα του Σωκράτη Παπασταθόπουλου και του Κώστα Μανωλά στην ΑΕΚ. Πώς βλέπεις την πορεία τους;

"Προσωπικά, θεωρώ πως βρίσκονται στην κορυφαία πεντάδα αμυντικών στην Ευρώπη. Έχουν όλα τα στοιχεία που χρειάζεται ένας σύγχρονος αμυντικός. Είναι γρήγοροι, είναι δυνατοί, έχουν πάθος και γνωρίζουν ποδόσφαιρο. Μπορούν άνετα να αγωνιστούν στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης. Δεν έχουν ταβάνι, εξελίσσονται διαρκώς. Είναι ό,τι καλύτερο έχω δει τα τελευταία χρόνια στη θέση μου, καθώς και τα φυσικά προσόντα τους είναι απίστευτα.

Θυμάμαι, όταν ο Παπασταθόπουλος ήρθε πιτσιρικάς στην ΑΕΚ είπαμε όλοι: 'Αυτό το παιδί αποκλείεται να μην κάνει καριέρα'. Ήταν 17 ετών κι είχε δύναμη 30άρη. Απ' την στιγμή που είχε το μυαλό μέσα στο κεφάλι πώς γινόταν αυτό το παιδί να μην παίξει ποδόσφαιρο; Αφού ήταν προικισμένος απ' τη φύση του. Τα ίδια ισχύουν και για τον Μανωλά. Έχει εξελιχθεί κι η επιστήμη και τους βοηθάει σημαντικά να βελτιώσουν τις αδυναμίες τους. Στην εποχή μου δεν υπήρχε εξειδίκευση".

Ο... Εργοτέλης μού έκοψε μεταγραφή 1.1 εκατ. ευρώ στην Ομόνοια, όταν ήμουν παίκτης της ΑΕΚ

Αγωνίστηκες στον κορυφαίο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, στο 4-4 της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό. Πώς ζει ένας ποδοσφαιριστής τέτοιες αναμετρήσεις;

"Ο κόσμος -σωστά- θεωρεί πως παρακολούθησε τον καλύτερο τελικό της ιστορίας. Όμως, εμείς απ' την πλευρά μας, σκεφτόμασταν πόσο μεγάλη ευκαιρία χάσαμε για να κατακτήσουμε το Κύπελλο. Ουσιαστικά, όλος ο τελικός είναι μισή φάση. Όταν ο διαιτητής έκανε σήμα στον Ντάρμπισιρ να επιστρέψει στον αγωνιστικό χώρο κι αυτός με αίματα στο κεφάλι έτρεξε προς την αντίπαλη περιοχή σαν να μην υπάρχει αύριο. Λες και κάποιος του είχε πει: 'Τρέξε και η μπάλα θα σου έρθει στο κεφάλι'. Όμως, γι' αυτό το λόγο το ποδόσφαιρο είναι ο Βασιλιάς των σπορ. Επειδή είναι απρόβλεπτο".

Και στη συνέχεια αρχίζουν τα οικονομικά προβλήματα στην ομάδα. Πώς ήταν γενικότερα το κλίμα, αλλά και συγκεκριμένα στα αποδυτήρια;

"Μετά την αποχώρηση του Ντέμη Νικολαΐδη άρχισαν τα προβλήματα στην ομάδα, καθώς μέχρι τότε υπήρχε μία οικονομική συνέπεια. Όμως, μετά τη φυγή του Νικολαΐδη ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση. Σιγά-σιγά κι οι υπόλοιποι μέτοχοι ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο. Ουσιαστικά, έβλεπες ένα οικοδόμημα που ήταν σωστά χτισμένο και δομημένο να... καταρρέει. Εμείς, το βιώναμε καθημερινά εκείνη την περίοδο. Μέχρι που κάποια στιγμή η ομάδα έφτασε στο σημείο να υποβιβαστεί για να ξεχρεώσει".

Ποιοι θεωρείς πως έχουν ευθύνες για την υποβιβασμό;

"Εντάξει, δεν μπορούμε να συζητάμε τώρα για τις ευθύνες. Το θέμα είναι πως η ομάδα έφτασε στον πάτο και τώρα πλέον είναι πάλι στα χέρια ενός ανθρώπου, ο οποίος είναι πάρα πολύ ισχυρός και έχει γνώση του ποδοσφαίρου. Για εμένα, η ΑΕΚ είναι τυχερή που έχει έναν διοικητικό ηγέτη όπως ο Μελισσανίδης".

Πριν ή μετά τον τραυματισμό και ενώ ήσουν στην ΑΕΚ, είχες κάποια πρόταση από άλλη ομάδα;

"Ναι, είχα. Τη σεζόν 2008-09 επέστρεψα πιο δυνατός μετά τον τραυματισμό μου, έκανα κάποιες συμμετοχές με την ΑΕΚ και είχα την ευκαιρία τον Ιανουάριο να πάρω μεταγραφή στην Ομόνοια. Μου προσφέρθηκε ένα πάρα πολύ καλό συμβόλαιο. Περίπου 1.100.000 ευρώ για 2,5 χρόνια. Ενημέρωσα τον κ. Μπάγεβιτς, ο οποίος μου έδωσε το "ΟΚ", καθώς ήμουν ουσιαστικά τέταρτη επιλογή στα στόπερ, πίσω από τους Μαϊστόροβιτς, Κυργιάκο και Άλβες.

Θεώρησα πως, μετά απ' όσα είχα περάσει, ήταν η τελευταία ευκαιρία να κάνω μία καλή μεταγραφή. Μάλιστα, με την Ομόνοια υπογράψαμε αρχικά προσύμφωνο και στη συνέχεια συμβόλαιο. Όμως, ύστερα απ' ένα παιχνίδι με τον Εργοτέλη, όπου νικήσαμε δύσκολα με 3-2, η διοίκηση πήρε πίσω την απόφασή της. Έτσι, παρέμεινα στην ομάδα και ένα παιχνίδι πριν το τέλος των πλέι οφ υπέστη ρήξη χιαστών. Γι' ακόμα μία φορά είχα κακό timing".

Έχω παίξει κόντρα σε Μπατιστούτα, Σεφτσένκο, αλλά ο Βαζέχα ήταν ο δυσκολότερος αντίπαλος

Και τελικά το 2010 αποφασίζεις να αποχωρήσεις, υπογράφοντας στον Εργοτέλη.

"Ναι, έπρεπε να φύγω. Απ' την στιγμή που δεν μπορούσα να βοηθήσω την ΑΕΚ, προτίμησα να αποχωρήσω για να αποκτήσει κι η ομάδα ένα νεότερο παιδί. Υπέγραψα στον Εργοτέλη, αλλά δεν κατάφερα να αποδώσω, όπως θα ήθελα γιατί μου παρουσιάστηκε ξανά πρόβλημα στο γόνατο. Θυμάμαι, μετά τη λήξη της σεζόν, κι ενώ ο κ. Παπουτσάκης, ένας υπέροχος άνθρωπος, ήταν στο νοσοκομείο, με φώναξαν οι άνθρωποι του Εργοτέλη και με ρώτησαν: 'Γιώργο, ολοκληρώνεται εδώ η συνεργασίας μας;'.

Τους απάντησα: 'Ναι, γιατί σταματάω το ποδόσφαιρο'. Ήταν ακόμα μία δύσκολη χρονιά. Έπαιξα μόλις 10 παιχνίδια και σε κάποια απ' αυτά με ένεση γιατί ήθελα να τιμήσω το συμβόλαιό μου. Στεναχωριόμουν πάρα πολύ όταν δεν μπορούσα να αποδώσω, όπως θα ήθελα. Θυμάμαι, τους πρότεινα να παραμείνω στην ομάδα χωρίς συμβόλαιο, αλλά δεν προχώρησε αυτή η σκέψη. Όπως και να έχει, είμαι υπόχρεος στον Εργοτέλη".

Σ' όλες τις ομάδες που αγωνίστηκες, αγαπήθηκες απ' τον κόσμο. Ποιο ήταν το συστατικό της... επιτυχίας σου;

"Κοίταξε, ο οπαδός θέλει να βλέπει τον παίκτη κατά τη διάρκεια ενός αγώνα να ταυτίζεται με την ομάδα του. Να παίζει με ψυχή, να έχει διάθεση, να ματώνει και να τα δίνει όλα. Σ' όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα αυτό ήταν το συστατικό που με έκανε αγαπητό στον κόσμο. Τα έδινα όλα. Σε κάθε παιχνίδι, είτε ήμουν καλός είτε κακός, προσπαθούσα να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου. Να παίζω με πάθος, αλλά πραγματικό πάθος. Δεν πούλησα ποτέ οπαδιλίκι".

Αν έπρεπε να ξεχωρίσεις ένα λάθος που έκανες στην καριέρα σου, ποιο θα ήταν αυτό;

"Δεν έπρεπε να μιλήσω ποτέ με τον Φιλιππίδη για το συμβόλαιό μου. Έπρεπε να φύγω, δίχως να τον συναντήσω, αφού, όπως έλεγε, δεν ήξερε ποιος ήμουν".

Θέλω να μου πεις ποιος ήταν ο δυσκολότερος επιθετικός που αντιμετώπισες στην καριέρα σου.

"Έχω αντιμετωπίσει σε φιλικά παιχνίδια σπουδαίους ποδοσφαιριστές, όπως ο Μπατιστούτα, ο Βιέρι, ο Μαντσίνι, ο Σεφτσένκο, αλλά για εμένα ο δυσκολότερος αντίπαλος ήταν ο Κριστόφ Βαζέχα. Είχε τις πιο ορθολογικές κινήσεις απ' όλα τα σέντερ φορ. Ο Βαζέχα είναι η επιτομή του σύγχρονου επιθετικού. Ήταν πολύ πιο μπροστά απ' την εποχή του. Ήταν τρομερός επαγγελματίας, αλλά και τρομερό παιδί. Θεωρώ πως ήταν ο τέλειος φορ. Υπήρχαν κι άλλοι δύσκολοι αντίπαλοι. Για παράδειγμα, τον Νικολαΐδη δεν μπορούσα να τον μαρκάρω. Ήταν γρήγορος κι είχε δύσκολο σωματότυπο. Δεν ταίριαζε στο στυλ μου".

Ποιος ήταν ο καλύτερος παρτενέρ;

"Την καλύτερη χημεία ως κεντρικό δίδυμο την είχα με τον Ψωμά στο Αιγάλεω. Ήταν αριστεροπόδαρος και εγώ δεξιοπόδαρος. Αλληλοσυμπληρωνόμασταν και κάναμε πραγματικά ένα πολύ καλό δίδυμο. Βέβαια, ήμουν τυχερός γιατί στην αρχή της καριέρας μου έπαιξα και μερικά παιχνίδια στο πλευρό του Καλιτζάκη. Ήταν ένα στόπερ που είχε την αποδοχή τόσο των συμπαικτών όσο και των αντιπάλων. Όταν βρισκόταν σε φόρμα ήταν απ' τους καλύτερους αμυντικούς που έχω δει στη ζωή μου".

Κάναμε τον Κλωναρίδη εξτρέμ από αμυντικό χαφ και μέσα σε τέσσερις μήνες πήρε μεταγραφή 800.000 ευρώ στη Λιλ

Τη νέα προσπάθεια στην ΑΕΚ πώς την κρίνεις;

"Σίγουρα, ήταν μεγάλη επιτυχία να κατακτήσει το Κύπελλο με την επιστροφή στη Super League. Όμως, ούτως ή άλλως η θέση της ΑΕΚ είναι στην κορυφή. Ο κόσμος θέλει το πρωτάθλημα και είμαι βέβαιος πως κι ο κ. Μελισσανίδης έχει τον ίδιο στόχο και όραμα. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρει κάποια στιγμή. Όμως, για εμένα, το σημαντικότερο είναι το θέμα του γηπέδου".

Tην πορεία του Παναθηναϊκού πως την βλέπεις; Μπορούν οι Ουζουνίδης και Λυμπερόπουλος να τον επαναφέρουν στην κορυφή του πρωταθλήματος;

"Στον Παναθηναϊκό γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια. Σίγουρα, έχουν ένα πάρα πολύ δύσκολο έργο. Πρόκειται για δύο παιδιά που γνωρίζουν τι εστί Παναθηναϊκός, τον έχουν υπηρετήσει ως ποδοσφαιριστές και αγαπούν την ομάδα. Θεωρώ πως με μεθοδικές και συντονισμένες κινήσεις ο Παναθηναϊκός θα αποκτήσει μία αγωνιστική ταυτότητα. Αυτό του λείπει, καθώς κι ένα πλάνο το οποίο θα υποστηρίξει μέχρι τέλους".

Τα τελευταία χρόνια, κι αφότου αποχώρησες απ' το ποδόσφαιρο, έχεις δημιουργήσει τη δική σου οικογένεια. Πόσο διαφορετικά είναι πλέον τα πράγματα;

"Ήταν όνειρο ζωής να καταφέρω να δημιουργήσω τη δική μου οικογένεια. Είμαι πολύ ευτυχισμένος, ειδικά απ' την στιγμή που είμαστε όλοι υγιείς. Θέλω, απλά, να είμαστε αγαπημένοι. Η οικογένεια αποτελεί την πηγή της δύναμής μου".

Κλείνοντας, ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

"Όσον αφορά στο κομμάτι του ποδοσφαίρου, ασχολούμαι σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Προσπαθώ να βάλω ένα λιθαράκι προκειμένου να αναπτυχθεί το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Είμαι στην ομάδα του Καματερού, καθώς οι άνθρωποι της διοίκησης είναι φίλοι μου. Προσπαθώ να παρακολουθώ κάποια σεμινάρια και να αποκτώ διπλώματα προπονητικής, χωρίς, βέβαια, αυτό να είναι αυτοσκοπός. Μπορώ να σου εξομολογηθώ πως πρόκειται για έναν χώρο (σ.σ. προπονητική) που με προβληματίζει και με δυσκολεύει επειδή είναι διαφορετικός ο χαρακτήρας μου. Θεωρώ πως η προπονητική στην Ελλάδα είναι δύσκολη, καθώς είσαι αναλώσιμος. Δεν έχεις καμία σιγουριά, αφού σε δύο-τρεις μήνες μπορεί να αλλάξουν τα πάντα. Είναι δύσκολο να το διαχειριστείς. Από εκεί και πέρα, επειδή βλέπω παιδιά της γενιάς μου να αναλαμβάνουν κομβικές θέσεις, θεωρώ πως θα υπάρξει βελτίωση τα επόμενα χρόνια.

Προσωπικά, ήμουν τυχερός, καθώς μόλις σταμάτησα το ποδόσφαιρο ανέλαβα βοηθός του Νίκου Κωστένογλου στην ΑΕΚ. Με βοήθησε πολύ διότι πρόκειται για έναν άνθρωπο πολύ συγκροτημένο, που δουλεύει πάρα πολλές ώρες καθημερινά. Πήγα απευθείας στο επίπεδο "Α". Δεν πέρασα απ' τα προηγούμενα στάδια και είδα πόσο δύσκολο είναι να είσαι προπονητής. Την πρώτη χρονιά στην ΑΕΚ δώσαμε ευκαιρίες σε νέα παιδιά, όπως για παράδειγμα στον Κλωναρίδη, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του ως αμυντικό χαφ. Εμείς τον μετατρέψαμε σε εξτρέμ και σε τέσσερις μήνες πήρε μεταγραφή στη Λίλ έναντι 800.000 ευρώ. Το θεωρώ παράσημο για την καριέρα μου. Θυμάμαι πως πηγαινοέφερνα τον Ταξιάρχη Φούντα στις προπονήσεις της ΑΕΚ, καθώς ήταν μόλις 15,5 ετών. Όταν είσαι μέλος σε μία ομάδα οφείλεις να βοηθάς με κάθε τρόπο. Στη συνέχεια πήγαμε στην Ξάνθη, δώσαμε ευκαιρία στον Λοντίγκιν και τώρα είναι διεθνής με τη Ρωσία και παίζει στη Ζενίτ. Αισθάνομαι ευτυχισμένος για όλα αυτά".

Στη φωτογραφία η σύζυγός του, Μαργαρίτα και ο γιος του, Χρήστος

Photo Credits: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου - Watkinson

*Ευχαριστούμε το all day cafe-restaurant Zambri (Αγίου Δημητρίου 9, Κηφισιά) για τη φιλοξενία.