Το ερχόμενο Σάββατο (3/9) ολοκληρώνεται και τυπικά η παρουσία του Αχιλλέα Μαυρομάτη στον προεδρικό θώκο της ΕΟΠΕ. Τότε είναι προγραμματισμένη η Γ.Σ. της Ομοσπονδίας με στόχο την εκλογή νέου Δ.Σ. από το οποίο θα προκύψει και η νέα διοίκηση της Ομοσπονδίας.

Ο έγκριτος νομικός μιλώντας στο Sport24.gr έκανε τον απολογισμό της θητείας του στην προεδρία της ΕΟΠΕ και παραδέχεται τα λάθη που έκανε χαρακτηρίζοντας την επιλογή κάποιων τέως συνεργατών του ως το μεγαλύτερο εξ αυτών.

Παράλληλα, δίνει τις απαντήσεις του σε όσους τον κατηγόρησαν ότι δρα ως μονοκράτορας, αναφέρεται στους στόχους του για την επόμενη ημέρα του Ελληνικού βόλεϊ και τονίζει τους λόγους που τον οδήγησαν να είναι και πάλι υποψήφιος.

Αναλυτικά όλα όσα δήλωσε στο Sport24.gr:

Πώς κρίνετε ο ίδιος την τετραετία που πέρασε για το ελληνικό βόλεϊ σε σάλα και άμμο;

"Καταρχήν, δεν πρέπει να βγάζουμε από το μυαλό μας ότι αυτή ήταν η τετραετία της κορύφωσης της τεράστιας οικονομικής κρίσης, η οποία στο πέρασμά της δεν άφησε τίποτε ανεπηρέαστο. Η κρίση έφτασε και στον αθλητισμό, «χτυπώντας» και το άθλημα του βόλεϊ. Με την επιχορήγηση από τη ΓΓΑ να μειώνεται κατά 70%, την αγορά να παλεύει για τη βιωσιμότητά της και τις εταιρίες να «κόβουν» χορηγικά πακέτα η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Σε αυτή την κατάσταση πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι όταν αναλάβαμε, το 2010, το χρέος της Ομοσπονδίας ξεπερνούσε τα 10.000.000 Ευρώ, όταν η επιχορήγηση από το κράτος έφτανε τα 4.000.000. Το εγχείρημά μας λοιπόν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο και ο αγώνας επιβίωσης ήταν καθημερινός.

Παρόλα αυτά, ο απολογισμός έχει θετικό πρόσημο, αφού καταφέραμε το «νοικοκύρεμα» της Ομοσπονδίας, ξοδεύοντας κάθε χρόνο λιγότερα από τα έσοδα μας (κάτι που είναι αυτονόητο, αλλά δεν γίνονταν παλιότερα) ακόμα και όταν η επιχορήγηση έφτασε να ξεπερνάει με το ζόρι τα 1.200.000. Καταφέραμε μάλιστα να μειώσουμε το χρέος σε κάτω από 5.000.000 ευρώ παρά τις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Παράλληλα προσπαθήσαμε να βάλουμε το βόλεϊ σε τροχιά ανάπτυξης, να ανεβάσουμε τις Εθνικές ομάδες και συνολικά το επίπεδο του αθλήματος, να το φέρουμε μέσω της δημόσιας τηλεόρασης κοντά στον μέσο Έλληνα, να διοργανώσουμε - και το πετύχαμε - τελικές φάσεις μακριά από βίαια γεγονότα περνώντας μηνύματα για το άθλημά μας, ενώ εφαρμόσαμε τον εθνικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη με πέντε άξονες που έφερε αποτελέσματα στην ανάπτυξη στην περιφέρεια και στην αύξηση του αριθμού των σωματείων. Τέλος επενδύσαμε στην εκπαίδευση των στελεχών της ομοσπονδίας και των ενώσεων και στην πρόβλεψη διαδικασιών για την καλύτερη λειτουργία της, έστω και αν σε αυτόν τον τομέα χρειάζεται πολλή δουλειά γιατί πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπίες δεκαετιών.

Με τα ίδια δεδομένα, στο μπιτς βόλεϊ είχαμε να δώσουμε μια επιπλέον «μάχη» κατά την εφαρμογή του εθνικού σχεδιασμού ώστε να αποκτήσει σωματειακή δομή, πράγμα το οποίο δεν το καταφέραμε όσο το επιθυμούσαμε. Παράλληλα, διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε με τις αλλαγές στο γυναικείο ελληνικό δίδυμο (Αρβανίτη-Τσιαρτσιάνη, Αρβανίτη-Καραγκούνη) δεν μας βοήθησαν ώστε να έχουμε μια Ολυμπιακή πρόκριση για το Ρίο, ενώ το ζευγάρι τον ανδρών είχε πρόοδο στη διάρκεια της τετραετίας αυτής.

Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει ότι υπάρχουν περισσότεροι αθλητές στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα μπιτς βόλεϊ από ότι τέσσερα χρόνια πριν και περισσότεροι αθλητές και αθλήτριες με βαθμολογία στο ranking της Fivb. Υπάρχουν εγκαταστάσεις όπως στο Ξυλόκαστρο και το Avant-Garde στη Θεσσαλονίκη, οι οποίες μπορούν να φιλοξενήσουν οποιαδήποτε μεγάλη διεθνή διοργάνωση. Αναλάβαμε διεθνείς διοργανώσεις όπως το Continental και το European Championship με επιτυχία και πάνω από όλα με αξιοπρέπεια δεδομένων των δύσκολων εποχών που διανύουμε.

Συνολικά, καταφέραμε να πάει το άθλημα δυο βήματα μπροστά και θέλουμε να συνεχίσουμε με πρόγραμμα και αρχές προκειμένου η άνοδος του να γίνει περισσότερο αισθητή τα αμέσως επόμενα χρόνια, όταν οι συνθήκες στην πατρίδα μας το επιτρέψουν".

Έγιναν λάθη αυτή την τετραετία; Ποιο κατά τη γνώμη σας ήταν το μεγαλύτερο;

"Όποιος δουλεύει ή διοικεί είναι αδύνατο να μην κάνει λάθη. Είχα αναλάβει μαζί με τους συνεργάτες μου το εξαιρετικά δύσκολο έργο να επιβιώσει μία Ομοσπονδία ουσιαστικά πτωχευμένη. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε από τη μια τη μείωση των επιχορηγήσεων και των χρημάτων που κινούνται στην αγορά για χορηγίες, το γεγονός ότι πλέον σχεδόν κανένας προμηθευτής δε μας παρείχε πίστωση, και από την άλλη τα χρέη του παρελθόντος που συχνά ήταν απαιτητά με δικαστικές αποφάσεις. Όταν λειτουργείς υπό τέτοια πίεση λάθη θα γίνουν. Ίσως μάλιστα να ήταν λάθος και το ότι δεν παρουσιάσαμε στον κόσμο του αθλήματος το πόσο δύσκολη ήταν η κατάσταση με τις συνεχείς απειλές κατασχέσεων προκειμένου να μην υπάρχει αρνητικό κλίμα και να διευκολυνθούν οι όποιες προσπάθειες ανάκαμψης.

Πάντως μεγαλύτερο λάθος μου θεωρώ ότι όντας αφοσιωμένος στην προσπάθεια επιβίωσης της Ομοσπονδίας με ολοένα και χειρότερες συνθήκες κάθε έτος, (βλ. αρχικά ανακοινωθείσα επιχορήγηση 1.000.000 ευρώ για το 2013, 790.000 ευρώ για το 2014 και capital control μεσούσης της συμμετοχής των εθνικών ομάδων σε διεθνείς διοργανώσεις) δεν αντιλήφθηκα σωστά τις πραγματικές προθέσεις κάποιων τέως συνεργατών μου. Πιστεύοντας ότι απλά έχουμε διαφορετική φιλοσοφία και μη μπορώντας να διανοηθώ ότι θα μου τραβούσαν το χαλί κάτω από τα πόδια, συνέχισα να συνεργάζομαι μαζί τους σε σημαντικά ζητήματα όταν εκείνοι κινούνταν εναντίον μου και εν τέλει εναντίον της Ομοσπονδίας. Αν το είχα αντιληφθεί έγκαιρα θα προκαλούσα έκτακτη γενική συνέλευση και θα έθετα το ζήτημα στα σωματεία".

Σας κατηγόρησαν για "μονοκρατορική λειτουργία" αλλά και για μειοψηφία σε αποφάσεις. Τι ακριβώς συνέβαινε;

"Η φιλοσοφία μου για τη θέση του Προέδρου είναι ότι απλά είναι πρώτος μεταξύ ίσων, δεν προσπάθησα ποτέ να επιβάλω σε κάποιο σύμβουλο που είχε αντίθετη γνώμη από τη δική μου τι να ψηφίσει. Αντίθετα προσπαθώ πάντοτε να βρω την κοινή συνισταμένη μεταξύ διαφορετικών απόψεων και να προτείνω λύσεις σύνθεσης, γι’ αυτό και οι περισσότερες αποφάσεις ήταν ομόφωνες σε όλα τα βασικά θέματα. Δεν χρειάζεται όμως να είναι όλες οι αποφάσεις ομόφωνες, έτσι σε θέματα περισσότερο τεχνικά παρά φιλοσοφίας (λ.χ. όταν συζητούσαμε για την αναδιάρθρωση της Α1 ανδρών εγώ πίστευα ότι το καλύτερο είναι να πάμε σε πρωτάθλημα δέκα ομάδων, η πλειοψηφία του ΔΣ όμως έκρινε ότι πρέπει να πάμε σε αύξηση των ομάδων (ίσως για να έχουν τη δυνατότητα κάποτε οι ομάδες κάποιων να ανεβούν) κατέθετα απλά την άποψη μου και την ψήφιζα χωρίς να με στενοχωρεί, αφού αυτό επιβάλλει η δημοκρατία. Από την άλλη πλευρά, οι συνεργάτες μου με κατηγόρησαν ότι άλλαζα αποφάσεις ΔΣ.

Φαντάζομαι ότι εννοούν ότι κάποιες φορές που αποφάσισε το ΔΣ επανέφερα το ζήτημα, όπως στο θέμα του αν η εθνική ανδρών θα συμμετείχε στο περσινό European league όπου το ΔΣ αρχικά αποφάσισε όχι, αλλά η επιμονή του προπονητή για την αναγκαιότητα μιας τέτοιας ενέργειας σε συνδυασμό με το ότι η ευρωπαϊκή Ομοσπονδία μας πρόσφερε τη δυνατότητα να παίξουμε χωρίς καταβολή παραβόλου, με έκανε να ξαναθέσω το ζήτημα με τα νέα στοιχεία σε δια περιφοράς συνεδρίαση κατά την οποία το ΔΣ αποφάσισε τελικά να συμμετέχουμε. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το ΔΣ δεν είναι ένα όργανο που βρίσκεται σε διαρκή συνεδρίαση, γι αυτό θα πρέπει να δίνει κατευθύνσεις και να παίρνει στρατηγικές αποφάσεις. Η καθημερινή λειτουργία της Ομοσπονδίας γίνεται από τα στελέχη της με την εποπτεία του Προέδρου και των μελών του ΔΣ στα επιμέρους καθήκοντα τους".

Πάμε να δούμε και λίγο πιο συγκεκριμένα κομμάτια του ελληνικού βόλεϊ. Τα τελευταία δύο χρόνια η Εθνική ομάδα των ανδρών επέστρεψε στο World League με μία ιδιαίτερα ταλαντούχα φουρνιά. Οι γυναίκες παλεύουν για να βρουν την ταυτότητα τους. Είστε ικανοποιημένος από την εικόνα των δύο ομάδων και τι πρέπει να γίνει για να έρθουν καλύτερα αποτελέσματα;

"Οι εθνικές ομάδες το 2010 βρίσκονταν σε βαθιά κρίση. Η εθνική ανδρών είχε βιώσει ακόμα μία χαμένη ευκαιρία στο πανευρωπαϊκό της Σμύρνης και με διοικητικά λάθη διχάστηκε, ενώ η πρόκριση στην επόμενη διοργάνωση είχε χαθεί ουσιαστικά με κακές επιλογές ακόμα και στο πρόσωπο του προπονητή, πριν ακόμα αναλάβουμε τις τύχες της Ομοσπονδίας. Κάποιοι μάλιστα προσπάθησαν να μπλέξουν τους αθλητές και σε διοικητικά θέματα, κάποτε και με επιτυχία, αν θυμηθούμε την απόφαση των διεθνών να μη συμμετέχουν στα φιλικά με τη Σερβία το 2011.

Από το 2012 κάναμε μία προσπάθεια προκειμένου να χτίσουμε μία σοβαρή εθνική ομάδα σε υγιείς βάσεις και νομίζω πως το πετύχαμε. Όταν μάλιστα είδαμε πως η εθνική μας μπορεί να είναι ανταγωνιστική με νέους φερέλπιδες αθλητές και παρά την αποτυχία πρόκρισης στα ευρωπαϊκά του 2013 στο χρυσό σετ από το Βέλγιο και του 2015 στου Ρέντη, κρίναμε ότι πρέπει να επανέλθει και στο world league, κάτι που έγινε με προσωπικές μου ενέργειες. Η πορεία της εθνικής ανδρών τα δύο τελευταία χρόνια με μία συμμετοχή στον τελικό και μία στον ημιτελικό του European League και δύο συμμετοχές από τις οποίες η μία κατέληξε στην τρίτη θέση της τρίτης κατηγορίας του World League, μας επιτρέπουν να είμαστε αισιόδοξοι ότι η εθνική μας θα επιστρέψει του χρόνου στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση μέσω των προκριματικών του Σεπτέμβρη και θα πετύχει σπουδαία πράγματα στο μέλλον.

Το μεγάλο πρόβλημα του γυναικείου βόλεϊ είναι ότι ενώ υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αθλητριών στη βάση του και το άθλημα έχει μεγάλη δημοφιλία στα μικρά κορίτσια, δυστυχώς δεν έχουμε αποκτήσει ακόμα Εθνική ομάδα υψηλότερου επιπέδου. Ωστόσο, δουλέψαμε στις εθνικές ομάδες υποδομών έχοντας να επιδείξουμε τη συμμετοχή της Εθνικής Κορασίδων στα τελικά του Παγκοσμίου πρωταθλήματος της Ταϋλάνδης, την 5 θέση στο Ευρωπαϊκό του Μαυροβουνίου και τη συμμετοχή της στο Ευρωπαϊκό της Βουλγαρίας, την 4 θέση της Εθνικής Νεανίδων στο Ευρωπαϊκό της Εσθονίας. Σήμερα που τα παιδιά αυτά σιγά σιγά ενσωματώνονται στις εθνικές ομάδες, νομίζω ότι υπάρχει μια προοπτική για το μέλλον. Η Εθνική ομάδα πρέπει να ανέβει ένα επίπεδο συνολικά και αυτό δεν θέλουμε να μείνει στα λόγια.

Σε κάθε περίπτωση μάλιστα ρίξαμε μεγάλη βαρύτητα στις μικρές εθνικές ομάδες, όπου οι 8 συμμετοχές σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα την τελευταία πενταετία είναι ακόμα μια μεγάλη επιτυχία".

Η Α1 βόλεϊ γυναικών είναι η βιτρίνα της ΕΟΠΕ σε ό,τι αφορά τα εγχώρια πρωταθλήματα. Η δημιουργία λίγκας και εκεί πιστεύετε ότι θα βοηθούσε;

"Θεωρώ ότι η αυτοδιοίκηση των σωματείων με τη δημιουργία Λίγκας είναι κάτι που όταν γίνεται σωστά μπορεί να ανεβάσει το επιπεδο ενός πρωταθλήματος. Το πρόβλημα που βλέπουμε ότι υπάρχει και στη λειτουργία στην ΕΣΑΠ είναι ότι τα σωματεία κάποιες φορές δε μπορούν να ξεφύγουν από το πρόσκαιρο συμφέρον και να κοιτάξουν αποκλειστικά το κοινό καλό που θα μπροσούσε με μια σειρά αποφάσεων να ανεβάσει το επίπεδο. Βεβαίως και θα ήταν καλή η δημιουργία Λίγκας. Εμείς ζητήσαμε και αυτή τη χρονιά να λειτουργήσει διαφορετικά η συνεργασία με τις ομάδες της Α1 γυναικών, με την υπόδειξη εκπροσώπου των ομάδων που θα συνεργάζεται με τις υπηρεσίες της Ομοσπονδίας, καθώς η ολομέλεια δεν μπορεί να συνεδριάζει συνεχώς, αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατό ούτε φέτος. Ευελπιστώ ότι όταν το καταλάβουν όλοι ότι μόνο κέρδος υπάρχει από την αναβάθμιση αυτή, τότε πραγματικά θα έχει γίνει ακόμα ένα μεγάλο βήμα που θα δώσει μεγαλύτερη ώθηση στο πρωτάθλημα.

Δύο από τα παράπονα των ομάδων της Α2 είναι ο τρόπος διεξαγωγής και ο τρόπος κατανομής των ομάδων. Θεωρείτε δίκαιη αυτή την κριτική και τα παράπονα που υπάρχουν;

"Επί διοικήσεώς μας προέκυψε η αλλαγή με τους ομίλους της Α2 και αυτή η αλλαγή έγινε ακριβώς για να βοηθηθούν τα σωματεία να σταθούν στα πόδια τους και να αντέξουν στην κρίση. Γι’ αυτό προσπαθήσαμε να μοιράσουμε κατά τέτοιο τρόπο της ομάδες γεωγραφικά ώστε να περιοριστούν τα έξοδα και οι μετακινήσεις. Παράλληλα όμως τα τελευταία δυο χρόνια υπάρχουν κάποιες φωνές πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί ξανά μια ενιαία κατηγορία κάτω από την Α1. Επειδή δεν ξέρουμε σε ποιο βαθμό μπορεί να είναι εφικτό κάτι τέτοιο πάρθηκε απόφαση να δημιουργηθεί από του χρόνου να λειτουργήσει η Preleague, εφόσον όμως μπορέσουν τα σωματεία να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις μιας τέτοιας κατηγορίας και η Ομοσπονδία μπορέσει να σταθεί αρωγός πάνω σε αυτό το κομμάτι.

Απο εκεί και πέρα, η γεωγραφική κατανομή των ομάδων σε 3-4 ομίλους είναι κάτι που αποφασίζεται με βάση τις ομάδες κάθε φορά. Θεωρώ ότι φέτος δεν έγινε η πιο σωστή κατανομή και αυτό προκάλεσε τα δικαιολογημένα έντονα παράπονα των ομάδων της Βόρειας Πελοποννήσου και της Βόρειας Ελλάδας. Παρόλα αυτά, η πρόταση του Κώστα του Βλάση για την κατανομή των ομάδων στους ομίλους έγινε δεκτή από την πλειοψηφία του διοικητικού συμβουλίου και παρά τη δική μου αντίθετη άποψη, οφείλω να τη σεβαστώ".

Υπάρχει τελικά σωτηρία για την ΕΟΠΕ; Αν ναι πώς; Αν όχι, γιατί ένας έγκριτος νομικός με τόσο πλήρες βιογραφικό και υπόσταση επιλέγει για δεύτερη τετραετία να κατέβει υποψήφιος;

"Φυσικά και υπάρχει σωτηρία αν οι υγιείς δυνάμεις του αθλήματος – και υπάρχουν τέτοιες - ενωθούν και ακολουθήσουν πιστά ένα πλάνο επιβίωσης ίδιο ή και καλύτερο από αυτό που ακολουθήσαμε ως τώρα.

Κατεβαίνω υποψήφιος Πρόεδρος γιατί κατά τη γνώμη μου το πλάνο που έχουμε υιοθετήσει λειτούργησε, απέφερε αποτελέσματα και είναι επιτυχία με τα δεδομένα τα οικονομικά της χώρας μας και όλα τα χρέη της ότι η Ομοσπονδία «ζει και αναπνέει». Θεωρώ ότι αν το πλάνο βελτιωθεί, διορθωθούν κάποιες ατέλειες και ακολουθηθεί σωστά, τότε μπορεί το άθλημα να βγει από την κρίση. Προσωπικά, έχω αφιερώσει τα πάντα -ακόμα και σε βάρος της επαγγελματικής και προσωπικής μου ζωής- για να σηκώσει κεφάλι η Ομοσπονδία και το βόλεϊ να βγει πιο δυνατό μέσα από την κρίση και ακριβώς για αυτόν το λόγο δεν θα ήθελα να εγκαταλείψω την προσπάθεια. Εξάλλου σε όλη μου την ζωή έμαθα να μην εγκαταλείπω προσπάθειες που δεν έχουν ολοκληρωθεί για να αισθάνομαι εντάξει με τη συνείδησή μου. Αν όμως τα σωματεία έχουν διαφορετική κρίση, αυτή θα είναι σεβαστή".

Με τι κριτήρια επιλέξατε τα πρόσωπα που θα σας πλαισιώσουν; Ποιο είναι το στοιχείο που θα πρέπει να έχει κάποιος για να «συστρατευθεί» μαζί σας;

"Υπάρχει μεγάλη ανανέωση στα πρόσωπα των υποψηφίων που θα με πλαισιώσουν. Το κριτήριο για την επιλογή τους ήταν να είναι ενεργά διοικητικά στελέχη στα σωματεία τους ανεξαρτήτως από ποια περιοχή είναι και σε ποια κατηγορία αγωνίζονται και να μοιράζονται μαζί μου τις ίδιες αρχές, τις οποίες έχουμε ήδη δημοσιοποιήσει. Η συμμετοχή παλιών διαιτητών, προπονητών ή αθλητών στη διοίκηση του αθλήματος είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά και επιθυμητή, πλην όμως πρέπει να γίνεται μέσω μιας διαδικασίας εκπροσώπησης των φορέων τους (ΟΔΒΕ, ΣΕΠΠΕ, ΠΑΣΑΠ), κάτι που προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε στην τελευταία τετραετία".

Έχετε φανταστεί την επόμενη μέρα αν δεν είστε πρόεδρος της Ομοσπονδίας; Θα απομακρυνόσασταν από το βόλεϊ;

"Θα σεβαστώ απόλυτα το αποτέλεσμα και τα μηνύματα που θα μου δώσει η Γενική Συνέλευση, όμως υπενθυμίζω πως ούτως ή άλλως είμαι εκλεγμένος στα συμβούλιο τόσο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας, όσο και της Παγκόσμιας και φυσικά θα συνεχίσω να υπηρετώ το χώρο του βόλεϊ".

Η προβολή και η αναγνωρισιμότητα του αθλήματος ήταν και παραμένει προτεραιότητά μας

Εάν παραμείνετε στην προεδρία ποιες είναι οι ιδέες που έχετε ώστε να ανέβει η προβολή και η αναγνωρισιμότητα του βόλεϊ;

"Από την πρώτη στιγμή της θητείας μας η προβολή και η αναγνωρισιμότητα του αθλήματος ήταν και παραμένει προτεραιότητά μας. Γι’ αυτό το λόγο επιμείναμε στην ανάγκη να προβάλλεται το άθλημα από τη δημόσια τηλεόραση για να μπαίνει σε όλα τα σπίτια. Την άποψη αυτή υιοθετούν και οι Ιταλοί, όπου εδώ και μια διετία το πρωτάθλημα έχει επιστρέψει στην κρατική τηλεόραση.

Πέραν της τηλεόρασης, πρέπει να επενδύσουμε στις δυνατότητες που μας δίνουν οι νέες τεχνολογίες. Η εξάπλωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η διαδραστικότητά τους και η επιρροή τους στη νεολαία είναι τρομακτική και αυτό ακριβώς πρέπει να εκμεταλλευτούμε.

Από εκεί και πέρα, είναι πολύ σημαντική η μετατροπή των διοργανώσεων σε (πχ. Final 4 κυπέλλων, τελικές φάσεις αναπτυξιακών, play off πρωταθλημάτων) σε events, τα οποία θα μπορούν να προσελκύσουν όχι μόνο τον κόσμο του βόλεϊ αλλά ένα ευρύτερο κοινό. Αυτό θα έχει διπλό όφελος γιατί πέρα από την καλύτερη προβολή των γεγονότων θα δημιουργήσει μια νέα «δεξαμενή» φίλων του αθλήματος.

Η αλήθεια είναι πάντως ότι έχετε δεχθεί κριτική για το γεγονός ότι οι τελικοί του Κυπέλλου γίνονται μεν στην επαρχία, αλλά σε μικρά γήπεδα. Είστε ικανοποιημένος από το πλάνο της αποκέντρωσης;

"Η επιλογή της διεξαγωγής των τελικών φάσεων του Κυπέλλου στην περιφέρεια (Ορεστιάδα, Σάμος, Σύρος, Πρέβεζα, Ρέθυμνο, Καλαμάτα, Πύλος, Αγρίνιο, Χίος) ήταν απόλυτα συνειδητή. Κίνητρό μας ήταν να αποφύγουμε περιστατικά βίας που στο παρελθόν τραυμάτισαν το άθλημα έστω και αν προέρχονταν από άτομα που δεν είχαν σχέση με αυτό, αλλά και να στηρίξουμε τις προσπάθειες των κατά τόπους ανθρώπων του αθλήματος. Η εξάλειψη των φαινομένων βίας είναι αναμφίβολα κέρδος για το άθλημά μας, όταν την ίδια ώρα στα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα βλέπουμε τελικούς κεκλεισμένων, επεισόδια εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων ή ακόμα και παραπάνω από μια αναβολές των τελικών φάσεων.

Ταυτόχρονα, στις περιοχές που πραγματοποιήθηκαν final-4 δημιουργήθηκε πραγματικά μια γιορτή αλλά και δόθηκε τεράστια ώθηση του αθλήματος τοπικά. Αυτή τη γιορτή θα θέλαμε χρόνο με το χρόνο και πάντα σε συνεργασία με τα σωματεία και όλους τους φορείς να τη μεγαλώσουμε και να τη μετατρέψουμε σε event με πανομοιότυπα πρότζεκτ του εξωτερικού (Ιταλία, Πολωνία).

Παράλληλα φέτος, έστω και εξ ανάγκης λόγω της ακύρωσης την τελευταία στιγμή της διοργάνωσης στη Ρόδο, διοργανώθηκε με επιτυχία το final 4 του Κυπέλλου ανδρών στη Γλυφάδα, δείχνοντάς μας ότι ίσως έφτασε η στιγμή να διεξάγουμε με ασφάλεια τέτοιους αγώνες – γιορτές και σε μεγαλύτερα γήπεδα μεγάλων πόλεων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα, Ηράκλειο κλπ).

Γενικά το πλάνο της αποκέντρωσης πιστεύω πως εφαρμόστηκε με επιτυχία και στον τομέα των αναπτυξιακών πρωταθλημάτων και θα πρέπει να συνεχίσει να εφαρμόζεται έστω και με κάποιες παραλλαγές".

Επί των ημερών σας βλέπουμε την ΕΟΠΕ, παρά την κακή οικονομική συγκυρία, να έχει συνάψει συνεργασίες με κορυφαίες εταιρίες που τη βοηθούν στην προσπάθεια των εθνικών ομάδων. Πόσο σημαντικές ήταν αυτές οι χορηγίες;

"Είναι πολύ σημαντικό αλλά και πολύ τιμητικό που σε τόσο δύσκολες εποχές κορυφαίες εταιρείες στάθηκαν δίπλα στις προσπάθειες της Ομοσπονδίας, γεγονός που αποδεικνύει ότι το άθλημά μας «αναπνέει» ξανά και αποκτά συμμάχους. Σημαντικότατη για τις Εθνικές μας ομάδες είναι και η συνεργασία με τη Stoiximan.gr που ανανεώθηκε για δεύτερη συνεχή χρονιά. Η Stoiximan.gr στηρίζει έμπρακτα τόσο τον ελληνικό αθλητισμό όσο και το ελληνικό βόλεϊ και είναι μια «στρατηγική» συνεργασία για την Ομοσπονδία.

Προσπαθούμε τα τελευταία χρόνια κάθε συνεργασία που κάνουμε να την «κρατάμε» κοντά μας χωρίς να βλέπουμε τον εκάστοτε χορηγό μόνο ως οικονομικό αντάλλαγμα για μια σεζόν. Δημιουργούμε σχέσεις με όραμα και κοινή πίστη στο στόχο τόσο στη σάλα, όσο και στο μπιτς βόλεϊ, γιατί σε αυτές τις δύσκολες εποχές τη διαφορά σε αυτόν τομέα την κάνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι που μας εμπιστεύονται, μας τιμούν και εμείς με τη σειρά μας προσπαθούμε να τους το ανταποδώσουμε σε μέγιστο βαθμό".