"Όλα είναι δρόμος". H ταινία του Παντελή Βούλγαρη που ο τίτλος της θα ταίριαζε απόλυτα στα τμήματα βόλεϊ του Ολυμπιακού, στο ανδρικό και στο γυναικείο. Είναι μονοπάτια που πρέπει να διανύσουμε και κάποια από αυτά κρύβουν τη μοναξιά. Και είναι πάντα αβάσταχτη και δυσβάσταχτη. Είναι της μοίρας; Κι όμως χωρίς τη μοναξιά γίνεται να εκτιμήσουμε τη συντροφιά;

Όλα είναι δρόμος και μάλιστα ατελείωτος. Έτσι φαίνεται να είναι και η μοναξιά, από την οποία δε γίνεται να σωθούμε μόνοι μας. Αναγκαστικά πρέπει να βρεθεί κάποιος να μας σώσει. Τον αναζητούμε ή τους αναζητούμε επί ένα χρόνο τους σωτήρες του Ολυμπιακού, αλλά δεν τους βρίσκουμε πουθενά. Τουλάχιστον προς το παρόν.

Όλα είναι δρόμος και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορία της Δήμητρας Γιακουμή, που από τα 14 της βρίσκεται στο δρόμο, τρέχει γι' αυτό που αγαπάει, αλλά πέφτει συνέχεια σε ένα τοίχο. Σηκώνεται όμως, ξαναξεκινάει και νικάει. Το καλοκαίρι πίστεψε ότι βρήκε ένα απάγγειο, ένα λιμάνι, τον Πειραιά, τον Ολυμπιακό και πάλι όμως διαπίστωσε ότι όλα είναι δρόμος…

Η κεντρική του Ολυμπιακού σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στην εφημερίδα "ΦΩΣ" μίλησε για όλα όσα αντιμετώπισε από την εφηβική της ηλικία μέχρι να φτάσει σε κορυφαίο επίπεδο και να θεωρείται από τις καλύτερες Ελληνίδες στη θέση που αγωνίζεται.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, από τα Κύμινα, ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη στην δυτική όχθη του Αξιού, η αρχική ονομασία του οποίου ήταν Γιοντζίδα (τριφύλλι στα τουρκικά) επειδή οι κάτοικοι του, χριστιανοί σκηνίτες έτρεφαν με εντολή του σουλτάνου τον 15ο αιώνα τα άλογα εκλεκτής ράτσας για τις ανάγκες του ιππικού. Μόλις το 1926 ονομάσθηκε Κύμινα, επειδή όπως ισχυρίσθηκε ο εισηγητής της ονομασίας Γεώργιος Συμβουλίδης οι κάτοικοι καταγόταν από το όρος "Κυμινάς", ενώ στην ευρύτερη περιοχή του Αξιού διαδραματίσθηκαν τα "μυστικά του βάλτου" της Πηνελόπης Δέλτα.

Τόπος καταγωγής της Δήμητρας Γιακουμή που σε ηλικία 14 χρονών ξεκίνησε το βόλεϊ, αλλά στα 15 ήταν έτοιμη να το εγκαταλείψει, αφού έμεινε εκτός δράσης ένα χρόνο λόγω μηνίσκου! Την έπεισε όμως η Ευγενία Γκορτζίλα να συνεχίσει, μετά από επίσκεψη στο σπίτι της και συνομιλία με τους γονείς της. Κι εκεί ξεκινάει η περιπέτεια. Αφού λοιπόν πέταξε τις πατερίτσες, την πήγαινε ο πατέρας της Κώστας (κολώνα του σπιτιού η μητέρα Σταυρούλα) στη Θεσσαλονίκη για προπονήσεις στα κλιμάκια και επέστρεφε στο σπίτι τα μεσάνυχτα. Ξεκίνησε από πασαδόρος, ψήλωσε όμως απότομα και την γύρισε η προπονήτρια της Κατερίνα Κρομμύδα στην οποία χρωστάει την αθλητική ύπαρξη της, σε κεντρική.

Στα 16 έρχεται πρόταση από το Λύκειο Ηλιούπολης να ενσωματωθεί στην σχολική ομάδα για να πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Με προπονητή τον Περικλή Μπακοδήμο μπήκαν στην εξάδα και τα κορίτσια εξασφάλισαν μια θέση στα Πανεπιστήμια. Δεν ήταν όμως απλά τα πράγματα, αφού ο σύλλογος της Ολυμπιακός Κυμίνων είχε άλλα σχέδια για τη Γιακουμή. Γι αυτό και μετέτρεψε το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη σε Παγκράτι-Κολιάτσου. Όλη την εβδομάδα στην Ηλιούπολη, φιλοξενούμενη της οικογένειας Στασινοπούλου, την Παρασκευή με λεωφορείο στη Θεσσαλονίκη και επιστροφή την Κυριακή με αεροπλάνο στην Αθήνα. Και δεν έπαιζε μόνο στους αγώνες των κορασίδων, αλλά και των νεανίδων και των γυναικών, γι αυτό και… κληρονόμησε απανωτούς τραυματισμούς.

Έφταιγε βέβαια και το τσιμεντένιο πάτωμα του γυμναστηρίου των Κυμίνων, μια αποθήκη, όπου κυκλοφορούσαν φιδάκια και ποντικάκια. Έκανε προπόνηση με γάντια και σκούφο, δεν όμως φανταζόταν ότι κάτι ανάλογο θα ζούσε και το 2011 στο Ρέντη, όπου δεν υπήρχαν λεφτά για πετρέλαιο και δεν άναβαν τη θέρμανση και δεν υπήρχε ζεστό νερό. Όχι όμως στον Ολυμπιακό Κυμίνων, αλλά στον μεγάλο Ολυμπιακό Πειραιώς.

Στην εξάδα από ένα … σπρώξιμο

Κλήθηκε αμέσως στις εθνικές ομάδες και το 2000 έγινε μήλο της έριδος, αφού τη ζήτησαν ο Φιλαθλητικός και ο Ηρακλής. Προτίμησε παρά τις προτροπές και τις απειλές του συλλόγου της τον Αγιο Σώστη - Βύρωνα, κι εκεί πήρε θέση βασικής από ένα… σπρώξιμο. Στην πρεμιέρα και στον 8ο πόντο τραυματίσθηκε μια ακραία, ο προπονητής Ξαγοράρης κάλεσε άμεσα τη Γιακουμή και την Καπράλου, κάποιος όμως έσπρωξε τη Γιακουμή, που μπήκε ξαφνιασμένη στο τερέν και καθιερώθηκε. Πέτυχαν μάλιστα και το ακατόρθωτο, όταν μόνο με Ελληνίδες και προπονητή τον Μπαχράμη (ανέλαβε την ομάδα χωρίς κερδισμένο σετ) έριξαν στα πλέι αουτ τον Ολυμπιακό, αν και ξεκίνησαν από 0-2 ήττες. Το ίδιο έκαναν και την επόμενη χρονιά με τον Ηρακλή της Ρεσέτνιακ.

Η ομάδα της έπνεε τα λοίσθια και η Γιακουμή αναγκάσθηκε πάλι να βρεθεί στο… δρόμο. Τη ζήτησαν ΑΕΚ, Παναθηναϊκός και Μαρκόπουλο. Προτίμησε τον Ηρακλή Κηφισιάς. Εκεί βρήκε την αγωνιστική ηρεμία της, αλλά δεν χαλάρωσε δευτερόλεπτο, αφού σπούδαζε από το 2003 και για τέσσερα χρόνια στη σχολή Νηπιαγωγών και μετά έκανε δυο χρόνια πρακτική σε σχολείο στο Χαλάνδρι και στην Καλλίπολη Πειραιά. Πάλι στο δρόμο δηλαδή.

Καταξιώθηκε όμως ως η κορυφαία κεντρική, αν και δεν έπαιζε στην Εθνική λόγω τραυματισμών και άγγιξε το πρωτάθλημα το 2008 , όταν στους ημιτελικούς προηγήθηκε ο Ηρακλής 1-0 του Παναθηναϊκού με νίκη 3-1 στη Λεωφόρο. Στα δύο επόμενα ματς όμως είχαμε διαιτητική σφαγή, πρωτοφανή για το βόλεϊ γυναικών, έχασε 2-3, 2-3(στο τρίτο ματς στον Τάφο του Ινδού προηγήθηκε η Κηφισιά 2-0, έχασε το τρίτο με 26-24) και πέρασε στον τελικό ο Παναθηναϊκός όπου πήρε τον τίτλο με 3-2 νίκες κατά του Ολυμπιακού. Η Δήμητρα σε εκείνη τη σειρά των αγώνων έκανε 14 μπλοκ!

Η μαγκιά της Σάμου

Το καλοκαίρι "μου είπαν ότι δεν ήμουν στα σχέδια της ομάδας, γιατί θα προωθούσαν νέα κορίτσια και μπορούσα να πάω σε ομάδα της αρεσκείας μου. Συμφώνησα με τον Ολυμπιακό και πήγα ήσυχη διακοπές στην Κρήτη. Όταν όμως γύρισα έμαθα ότι δεν με παραχωρούν στον Ολυμπιακό και έμεινα στον αέρα χωρίς να μου εξηγήσουν τους λόγους".

Έπαιξε ρόλο η επαγγελματική συνεργασία Μαυριτσάκη-Γιαννακόπουλου, αλλά και η παρουσία του πρώην προπονητή του Ηρακλή Κηφισιάς Σπύρου Χουντουμάδη στον Παναθηναϊκό. Η συνέχεια είναι γνωστή, τιμωρήθηκε από την Κηφισιά, δικαιώθηκε τον Δεκέμβριο στο ΑΣΕΑΔ , αλλά και πάλι δεν έκανε ντεμπούτο, γιατί λόγω ΧΥΤΑ είχε κλείσει το γυμναστήριο Κερατέας. Τα κατάφερε στις 6 Δεκεμβρίου, ανήμερα της γιορτής του Γιάννη Νικολάκη.

Η χρονιά στον Ολυμπιακό δεν ήταν και η καλύτερη. Ξεκίνησε να δουλεύει στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός", ξυπνούσε στις 6 το πρωί, επέστρεφε το απόγευμα στο σπίτι της στο Χαλάνδρι, πήγαινε μετά στο Ρέντη και έμενε ως τις 10 γιατί μετά την προπόνηση έκανε και τα πρωινά βάρη. Πάλι στο δρόμο δηλαδή. Δεν παραπονιέται όμως "κάναμε υπέρβαση και πήραμε το κύπελλο, αλλά χάσαμε το πρωτάθλημα με την ήττα στο Μαρκόπουλο. Εκεί χάσαμε τον τίτλο, αφού βρεθήκαμε σε κακιά μέρα και το Μαρκόπουλο έκανε το καλύτερο παιχνίδι του. Δικαιωθήκαμε όμως στη Σάμο, όπου πήρα την τελευταία επίθεση του αγώνα και μετά κατέρρευσα. Κλαίγαμε όλες γιατί περάσαμε μια δύσκολη χρονιά, με ένα ιδανικό φινάλε. Μετά την απώλεια του πρωταθλήματος και την έντονη κριτική σηκωθήκαμε στα πόδια μας και σε 5 μέρες βρήκαμε τον εαυτό μας. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη μαγκιά. Βρήκαμε τις δυνάμεις που χρειαζόταν και φωνάξαμε παρών. Μετά πήγα στις διακοπές του Πάσχα στα Κύμινα και κοιμόμουν όλη μέρα. Για να ξεκουραστεί το κορμί, αλλά περισσότερο η ψυχή".

Αποθέωση στα Κύμινα και στον "Ευαγγελισμό"

Αν και κεντρική, αυτό που της αρέσει περισσότερο είναι να βγάζει άμυνα γιατί "πάντα επιθυμούμε αυτό που μας λείπει". Φιλοσοφία της "ζήσε τη στιγμή, ποτέ δεν προγραμματίζω μακροπρόθεσμα, αλλά πρέπει να βρεθεί μια λύση στον Ολυμπιακό. Ήρθα για καλύτερα και έζησα τη χειρότερη χρονιά της καριέρας μου. Περάσαμε από χίλια κύματα. Δεν θέλω όμως να αναφέρω τις δυσκολίες και να μεμψιμοιρώ. Πιστεύω ότι θα βρεθεί λύση γιατί ο Ολυμπιακός είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος στην Ελλάδα. Το κατάλαβα κι όταν πήγα το Πάσχα στο χωριό μου. Μου έδιναν συγχαρητήρια άνθρωποι που με γνώριζαν και πριν, αλλά δεν μου μιλούσαν. Και στο νοσοκομείο ξαφνικά διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι είναι οπαδοί του Ολυμπιακού. Με αγκάλιαζαν και με φιλούσαν μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου. Αυτό μόνο ένας αθλητής του Ολυμπιακού μπορεί να το νιώσει".

Η Γιαμουμή έχει ακόμη ένα χρόνο συμβόλαιο στον Ολυμπιακό. Όπως όμως και οι συμπαίκτριες της πήρε κατά τη διάρκεια της σεζόν μόλις 1000 ευρώ, ενώ εξαιτίας της δουλειά της έκλεισε και η πόρτα της Εθνικής επειδή πλέον δεν υπάρχουν διευκολύνσεις στους διεθνείς αθλητές κι αν δεν έχεις σταθερό ωράριο δεν μπορείς να κάνεις προπονήσεις.

Οι νέες ρυθμίσεις έβαλαν στο ίδιο τσουβάλι τους αθλητές της Εθνικής με τους … τουρίστες αθλητές που είχαν κι αυτοί τις ίδιες απαλλαγές. Μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά. Παρόλα αυτά δεν το βάζει κάτω "μου τηλεφώνησε ο κύριος Οικονόμου και μου είπε ότι ο κύριος Φλώρος με θέλει στην Εθνική. Έχω όμως πρόβλημα με τη δουλειά μου, αν και πιστεύω ότι θα λυθεί σύντομα χάρη σε ενέργειες στελεχών του νοσοκομείου τους οποίους και ευχαριστώ".

Και στον Ολυμπιακό "έχουμε μια καλή ομάδα που αν προσεχθεί θα πάρει το πρωτάθλημα. Φέτος παίζαμε με αλχημείες, αλλάζαμε θέσεις και κάναμε προπονήσεις με αντίξοες συνθήκες. Αν βρεθούν κάποιοι άνθρωποι δίπλα στο τμήμα και χωρίς πολλά λεφτά μπορούμε να φτάσουμε στην κορυφή. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλος και δεν πιστεύω να αφήσουν το βόλεϊ στην τύχη του".

Όλα είναι δρόμος λοιπόν και μακάρι το βόλεϊ του Ολυμπιακού να μη βρεθεί στο δρόμο…