Eurobasket 2005: Ο Παναγιώτης Γιαννάκης εξιστορεί το πιο όμορφο παραμύθι μας

Όπως και αυτό του 1987 έτσι και το παραμύθι του 2005 είχε "Δράκο". Παναγιώτης Γιαννάκης. Κοινός παρανομαστής. Σταθερή αξία. Στην Αθήνα να κάνει βουτιές στο παρκέ. Στο Βελιγράδι να ενορχηστρώνει την φουρνιά που πριν από 10 χρόνια ακριβώς αποδείχτηκε χρυσή: Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Ζήσης, Σπανούλης, Χατζηβρέττας, Κακιούζης, Φώτσης, Ντικούδης, Τσαρτσαρής, Παπαδόπουλος, Βασιλόπουλος, Μπουρούσης.

Μετά το κάζο της Ντιζόν, τον πρώιμο αποκλεισμό στην Τουρκία, το άδοξο νοκ-άουτ από την Ιταλία το 2003 και την απουσία από τους Ολυμπιακούς του 2000 και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2002, η Εθνική ομάδα βρισκόταν στη διαδικασία του restart. Στους Ολυμπιακούς της Αθήνας μας συστήθηκε η νέα τάξη πραγμάτων. Για να φτάσουμε στον Σεπτέμβρη του 2005 και την ελληνική αποστολή να απογειώνεται για το Βελιγράδι πιο προσγειωμένη από ποτέ.

Νικήσαμε τη Γαλλία στην πρεμιέρα. Κερδίσαμε χάνοντας από τη Σλοβενία. Πήραμε το εισιτήριο για τους "8" απέναντι στο Ισραήλ για να φτάσουμε στους "8" και το ματς με τη Ρωσία, το εφιαλτικό ξεκίνημα και τον Παναγιώτη Γιαννάκη να φωνάζει "μην κοιτάτε το ταμπλό. Δεν μας νοιάζει ούτε ο χρόνος, ούτε το σκορ". Στο παρκέ ο Κιριλένκο άρχισε να κάνει 8άρια, η Ελλάδα ζάλισε την "Αρκούδα" και πανηγυρίσαμε την πρόκριση και την πρώτη νίκη σε νοκ-άουτ μετά το 1998 (και τότε με τον "Δράκο" στον πάγκο).

Για να φτάσουμε στον ιστορικό ημιτελικό και την επική ανατροπή με τη Γαλλία. Την ελληνική μετάφραση του "refuse to lose". Την αποθέωση μιας ολόκληρης προπονητικής φιλοσοφίας. Και μετά; Το αναμενόμενο. Το θρυλικό "Τίποτα, τίποτα, δεν μας σταματά" του Φίλιππου Συρίγου, έγινε πράξη, η Γερμανία παραδόθηκε άνευ όρων, η Εθνική κατέκτησε το δεύτερο χρυσό μετάλλιο της ιστορίας της και το ελληνικό μπάσκετ πραγματοποίησε την ολική του επαναφορά. Από την απαξίωση, στην αποθέωση. Ένα χρυσό φιτίλι που άναψε για να πυροδοτήσει τίτλους σε συλλογικό επίπεδο, επιτυχίες στις "μικρές" Εθνικές, την ανάδειξη παικτών που έφτασαν ως το ΝΒΑ.

Το Ευρωμπάσκετ του 2005 δεν ήταν το πρώτο κεφάλαιο του ελληνικού μπάσκετ, είναι όμως από τα σημαντικότερα. Εκεί που γίνεται η ανατροπή στην πλοκή. Ένα παραμύθι γραμμένο με χρυσά γράμματα και τίτλο μια λέξη-κληρονομιά. Κάπως έτσι ζήσαμε αυτή την ιστορία όλοι μας. Ώρα να μάθουμε πως έζησε το παραμύθι ο ίδιος ο Δράκος.

filmed by Alexandros Ioannidis/Anastasis Papagelis
edited by Anastasis Papagelis
Δημοσιογραφικήεπιμέλεια: Στέφανος Τριαντάφυλλος

*Ευχαριστούμε πολύ τον Σύνδεσμο Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης για την φιλοξενία