Όταν ήταν μαθητής Λυκείου έπαιρνε την τσάντα του και πήγαινε με το λεωφορείο στο κλειστό "Ανδρέας Παπανδρέου". Για να παίξει αντίπαλος με την Μπαρτσελόνα στην Euroleague. Έπαιζε συμπαίκτης με τον Μπάιρον Ντίνκινς και άκουγε μέρα-νύχτα τις φωνές του Αργύρη Πεδουλάκη στο αυτί του. Έκανε το αγροτικό του στη Νίκαια και στη Λαμία, πριν καταξιωθεί με τη φανέλα του Κολοσσού Ρόδου. Ήταν 24 ετών όταν... όταν.... όταν... όταν όλα άλλαξαν.

Η ιστορία του Γιάννη Μητρόπουλου δεν είναι γνωστή στο ευρύ κοινό. Το όνομα του έμεινε κρυφό όταν ο ίδιος αποτέλεσε την αφορμή για τις κινητοποιήσεις του ΠΣΑΚ που οδήγησαν τελικά στην ασφάλιση των παικτών στο πρωτάθλημα της Α2. Ξαφνικά μέσα σε λίγους μήνες σβήστηκε από το χάρτη του ελληνικού μπάσκετ. Ο λόγος; Όγκος στην παραγκεφαλίδα.

Άλλος στη θέση του δεν θα μπορούσε να περπατήσει. Όχι όμως ο Γιάννης. Καθοδηγούμενος από τη δίψα να παίξει ξανά μπάσκετ, όχι μόνο στάθηκε στα πόδια του, αλλά επέστρεψε στα παρκέ. Σήμερα, αγωνίζεται στην Γ' Εθνική και αποτελεί ένα από τα βασικά στελέχη του Κάδμου, παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει σοβαρά κινητικά προβλήματα (σ.σ στην αριστερή πλευρά του σώματος του), τα οποία θα κουβαλάει εφ' όρου ζωής.

Το 2007 η τρικλοποδιά της μοίρας δεν του επέτρεψε να γίνει ο καλύτερος που θα μπορούσε. Του έδωσε την ευκαιρία, όμως, να διαπιστώσει μέχρι που μπορεί να σπρώξει τον εαυτό του. Δεν πιστεύετε στα θαύματα; Δεν πειράζει. Ούτε ο Γιάννης. Απλά πίστευε στον εαυτό του.

Σκηνοθετική Επιμέλεια: Χρήστος Αργύρης

Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Στέφανος Τριαντάφυλλος

Οργάνωση Παραγωγής: Αναστάσης Καραμουσαδάκης

*Ευχαριστούμε το BasketTime για τη φιλοξενία