Η 27χρονη 5η Ολυμπιονίκης της σπάθης δεν νιώθει ότι το όνειρό της έμεινε ημιτελές στο Παρίσι. Είναι πλήρης επειδή όσα υποσχέθηκε στον εαυτό της ότι θα κάνει στη Γαλλία, τα τήρησε στο ακέραιο.

Μίλησε στο SPORT24 και ανέλυσε τη φιλοσοφία της σχετικά με τις διαιτητικές αποφάσεις προκειμένου να εξηγήσει περαιτέρω τη δήλωσή της: “Η διαιτησία είναι για τους αδύναμους”.

Μίλησε για τη στιγμή του αγώνα που ο διαιτητής δεν της έδωσε τον κερδισμένο πόντο της και έδειξε να συνεχιστεί ο αγώνας και εξήγησε γιατί δεν οριοθετεί ακόμα τους επόμενους στόχους της.

Όποιος εστιάζει στην αδικία δεν είναι πρωταθλητής

“Έφυγα από τον αγώνα και μέσα σε ένα λεπτό είχα μια κάμερα στο πρόσωπό μου. Δεν πρόλαβα να συνέλθω, να ηρεμήσω, ήμουν ακόμα ιδρωμένη. Άρχισα να μιλάω για τον αγώνα, προσπάθησα να συγκρατηθώ. Είχα στον νου μου να είμαι ψύχραιμη, αλλά δεν τα κατάφερα.

Απλώς μου βγήκαν αυτά τα λόγια. Αν μου έλεγες τώρα ξαναπές τα, δεν θα μπορούσα. Ήταν μαζεμένες όλες οι σκέψεις που είχα εκείνη τη στιγμή. Όλα τα συναισθήματά μου βγήκαν αυθόρμητα.

Προφανώς, έγιναν διαιτητικά λάθη στον αγώνα, τα είδα και μετά. Είπα ότι η δικαιολογία της διαιτησίας είναι για τους αδύναμους επειδή η φιλοσοφία μου είναι να μη στέκομαι στα λάθη των άλλων. Θέλω να σκέφτομαι ότι εγώ διαχειρίζομαι τον αγώνα. Εγώ κάνω προπόνηση και ελέγχω τη μοίρα μου. Αν αποδεχθώ ότι τη μοίρα μου την ελέγχουν οι διαιτητές είναι σαν να αποδέχομαι ότι περιμένω από άλλους να ορίσουν τη μοίρα μου.

Στα αθλήματα που υπάρχουν διαιτησία και κριτές όλοι οι αθλητές θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση. Όλοι έχουν αδικηθεί. Αλλά αν εστιάζεις συνεχώς σε αυτό μένεις σε μια δικαιολογία που σε εμποδίζει να πας παρακάτω. Αυτή είναι η κατάσταση, διαχειρίσου τη.

Στο φινάλε αυτός είναι ο πρωταθλητισμός. Είναι σκληρός ο πρωταθλητισμός, όχι μόνο λόγω της σκληρότητας της προπόνησης και της σωματικής αντοχής που πρέπει να έχεις, αλλά και σε ψυχολογικό επίπεδο. Όποιος εστιάζει στην αδικία δεν είναι πρωταθλητής, δεν κάνει γι' αυτό! Γι' αυτό το είπα.

Δεν πας παρακάτω, όταν ψάχνεις δικαιολογίες. Η αδικία υπάρχει στην ίδια τη ζωή. Ποιος δεν έχει αδικηθεί στη ζωή του; Όλοι έχουν νιώσει κάποια στιγμή στο πετσί τους την αδικία”.

Εγώ είμαι εντάξει με τον εαυτό μου

Η Δώρα Γκουντούρα ήταν ικανή για το βάθρο και το έδειξε. Όμως, δεν νιώθει ότι το όνειρό της έμεινε ημιτελές. “Ήμουν έτοιμη για τους Αγώνες, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν ένιωσα ότι έμεινε ημιτελές ένα όνειρό μου. Την πρώτη φορά στο Τόκιο ήμουν στεναχωρημένη επειδή δεν πάλεψα τον αγώνα.

Ο στόχος μου στο Παρίσι ήταν να μπω με χαμόγελο, να απολαύσω τον αγώνα μου και να αγωνιστώ στο 100%. Αυτά τα έκανα όλα στο 100% και ο στόχος μου επιτεύχθηκε. Ήξερα όμως ότι αν τα κάνω όλα αυτά στο μέγιστο βαθμό θα εκπληρωθεί και ο στόχος του μεταλλίου. Δεν ήρθε, ας είναι. Εγώ είμαι εντάξει με τον εαυτό μου, επειδή τήρησα όσα είχα πει ότι θα κάνω στο Παρίσι”.

Προς το παρόν δεν σκέφτεται τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028, που θα διεξαχθούν στο Λος Άντζελες. Ωστόσο, γνωρίζει πολύ καλά ότι το σώμα της μπορεί να την οδηγήσει ως εκεί.

Δεν υπάρχει κάποιο πλάνο για τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες

“Η ηλικία μου είναι καλή για να συνεχίσω την ξιφασκία. Είμαι 27 ετών. Το πρόβλημα των Ελλήνων αθλητών που εγκαταλείπουν τον αθλητισμό νωρίτερα από την κορύφωση του ηλικιακού τους ορίου είναι άλλο.

Δεν σταματούν επειδή δεν τραβάει άλλο το σώμα τους, αλλά επειδή δεν έχουν στήριξη, υποδομές. Μεγαλώνουμε και δεν μπορούμε να κάνουμε τους συμβιβασμούς που κάναμε στα 18 μας. Δεν μπορούμε να δουλέψουμε χωρίς φυσικοθεραπευτή, χωρίς γιατρό, χωρίς να πληρωνόμαστε. Στα 18 λες 'πάμε να το κάνω με όποια συνθήκη'.

Φτάνεις 30, 35, 40. Βαραίνει πολύ και ο χρόνος αρχίζει να μετράει διαφορετικά, επειδή είσαι και άνθρωπος. Επίσης, όλοι αυτοί οι μεγαλύτεροι αθλητές, δεν είναι εν δυνάμει πρωταθλητές. Είναι πρωταθλητές. Έχουν κάνει πράγματα και νιώθουν ότι αξίζουν περισσότερα. Όταν δεν τους δίνονται σταματούν. Στο δικό μου άθλημα, τα πράγματα είναι καλύτερα στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Ακόμη, δεν έχω σκεφτεί τους επόμενους στόχους μου και δεν υπάρχει κάποιο πλάνο για τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προς το παρόν προσπαθώ να διαχειριστώ αυτό που ζω τώρα. Θέλω να απαντήσω σε όλους όσοι μου έστειλαν μηνύματα. Θα ξεκουραστώ, θα πάρω το χρόνο μου και τότε θα σκεφτώ ποιοι θα είναι οι επόμενοι στόχοι μου”.

Η 27χρονη πρωταθλήτρια της σπάθης δεν ενοχλήθηκε από τα γιουχαΐσματα των Γάλλων θεατών. Είχε προετοιμαστεί ψυχολογικά και γι' αυτό το σκέλος.

Προτιμώ γεμάτες κερκίδες και έτσι όπως το έζησα στο Παρίσι

“Αγωνίστηκα σε ένα κατάμεστο χώρο και παρόλο που είχα τους θεατές εναντίον μου επειδή έπαιξα με Γαλλίδες το προτιμούσα από τις άδειες κερκίδες που αγωνίστηκα στο Τόκιο, λόγω του covid. Ήταν άλλα τα vibes. Προτιμώ γεμάτες κερκίδες και έτσι όπως το έζησα στο Παρίσι, παρά άδειες.

Ήξερα ότι θα αγωνιστώ με Γαλλίδες και το είχα δουλέψει πολύ στο μυαλό μου. Δεν άφησα το μυαλό μου να φύγει με τα γιουχαΐσματα. Επειδή η ξιφασκία είναι ευγενές άθλημα στους αγώνες μας δεν συνηθίζονται αυτές οι συνθήκες. Ήταν πρωτόγνωρο για μένα με τόσο κόσμο να φωνάζει εναντίον μου. Τώρα, ήρθε τόσος κόσμος απλώς για να υποστηρίξει τους αθλητές της γαλλικής ομάδας.

Στον πόντο που δεν δόθηκε σε καμία αθλήτρια, εγώ δεν έβγαλα τη μάσκα μου σε αντίθεση με την αντίπαλό μου, επειδή για μένα ο αγώνας δεν είχε τελειώσει. Ήξερα ότι πόντος ήταν δικός μου όταν ο διαιτητής πήγε να δει το βίντεο. Ήξερα ότι δεν είχε τελειώσει ο αγώνας, γι' αυτό δεν την έβγαλα.

Φαντάζομαι εκείνη με τη δική της συμπεριφορά ήθελε να επηρεάσει το διαιτητή και το κοινό που δεν γνωρίζει απόλυτα τους κανονισμούς. Είδαν την αθλήτρια που υποστήριζαν να πανηγυρίζει και νόμιζαν ότι είχε νικήσει. Όταν λοιπόν ο διαιτητής δεν έδωσε καθόλου πόντο, άρχισε το κοινό τα γιουχαΐσματα προς τον διαιτητή.

Για μένα η απόφασή του να μη μου δώσει τον πόντο ήταν λάθος. Τέλος πάντων, δεν είναι η δουλειά μου να εστιάζω στις αποφάσεις των διαιτητών. Είναι δουλειά άλλων. Στο τελευταίο χτύπημα που ήταν κατά μου έβγαλα πια τη μάσκα μου και χαιρέτησα, επειδή εκεί ήξερα ότι είχα χάσει”.

Η παρηγορητική αγκαλιά των Ελλήνων που την παρακολούθησαν της έκανε καλό και ζητά συνεχώς συγγνώμη που δεν έχει προλάβει να απαντήσει στα μηνύματα όσων την στήριξαν. “Το βράδυ που μίλησα με τους γονείς μου και μου είπαν τι γίνεται πίσω στην Ελλάδα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ο κόσμος με αγκάλιασε. Κατά βάθος όλοι ξέρουν τις δυσκολίες που περνάει ένας Έλληνας αθλητής. Όσα είπα είναι η πραγματικότητα κάθε Έλληνα αθλητή. Κάθε μέρα ο καθένας μας παλεύει με τους δικούς του δαίμονες, όχι μόνο στον αθλητισμό.

Ο κόσμος γενικά περνάει δύσκολα. Ξεκινάει κάθε μέρα του με πάλη. Αυτό από μόνο του είναι μια επιβράβευση. Αυτό είναι το μετάλλιό μας, ούτε τα μεγάλα σπίτια, ούτε οι προαγωγές και τα βάθρα. Χανόμαστε όλοι στις προσδοκίες που έχουμε στη ζωή και ξεχνάμε να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας.

Καμιά φορά πρέπει να παίρνεις μια ανάσα, να κοιτάζεις λίγο πίσω και να βλέπεις όσα έχεις καταφέρει, το δρόμο που έχεις διανύσει και με τι συνθήκες και να πεις και ένα μπράβο στον εαυτό σου. Δεν είναι εύκολο, ούτε για μένα που το λέω τώρα. Όταν σε παίρνει η ροή ξεχνάς να το κάνεις.

Αναφέρομαι στις συνθήκες αναλύοντας την καθημερινότητά μας στην προπόνηση και όχι ως κάποιο παράπονο. Δεν πρόκειται για μια κατάσταση που αν βελτιωθεί θα αλλάξουν τα πάντα. Οι ρίζες είναι πιο βαθιές. Είναι μια σειρά λαθών χρόνων. Τώρα, περιμένουμε να ετοιμαστεί ένας νέος χώρος που θα μας φιλοξενήσει από τον Ιανουάριο, στην Παιανία. Μέχρι τότε θα κάνουμε τις προπονήσεις μας στο ΟΑΚΑ”.